Via Appia - Forum

Wyznanie Boga

Patrzę na Ciebie, gdy śpisz
Sen ściele się na twych powiekach
Chciałbym wiedzieć o czym śnisz
Kiedy tak słodko się uśmiechasz

Leżysz pod kołdry osłoną
Z lekko wysuniętą nogą
Lica jakimś ogniem płoną
Oczy me przestać nie mogą

Chciałbym dotknąć twego ciała
Pod osłoną aksamitu
Sprawić by twa pierś zadrżała
Czuć rozkosz ludzkiego bytu

Chciałbym ujrzeć te obrazy
Którymi żyjesz podczas snu
To co z Twych oczu bez skazy
Wypędza gwiazdy już bez tchu

Dotknąłbym tych ust czerwonych
Zagarnął w rękę smutne gwiazdy
Dał życie myślom spragnionym
I pięknym byłby sen każdy



Wyznanie Boga II

Widzę twe łzy co noc
gdy uciekasz nie wiedząc przed kim
znikasz na moment w mroku
i zatrzymujesz bezkarnie czas

Widzę jak twe serce trzepocze
bezradnie w klatce cierpień
które zsyłam na ciebie
bez odrobiny współczucia

Wyciągasz błagalnie dłoń
zwracasz błekity ku mnie
prosisz, przepraszasz, przeklinasz
zagubiona szukasz drogi

Upadasz, ranisz się, cierpisz
obleczona w mroku suknię
szukasz swego słowika pieśni
.....................................

I jeszcze błyszczą twe oczy
pełne ufności, nadziei
lecz ból jest twym przeznaczeniem
zło zgasi tę jansość, zamroczy...

Ciekawie napisane, tym bardziej, że jesteś kobietą a piszesz w rodzaju męskim.

Dzięki Kocie

A mnie się średnio spodobało. Po pierwsze, niektóre wersy są nierówne i gubi się rytm. Nie lubię sugerować poprawek w poezji, bo jednak poeci piszą, co im w duszy gra, a nie nastraja się saksofonu saksofoniście, tym bardziej po występie. Przykładem jednak niech będzie to:

niepoznana napisał(a):Chciałbym dotknąć twego ciała
Pod osłoną aksamitu
Sprawić by twa pierś zadrżała
Czuć rozkosz ludzkiego bytu

Zamiast "Czuć rozkosz" wstawiłbym "Poczuć rozkosz twego bytu" - wtedy jest rytmika. Co prawda pojawia się tam 3 razy "twego", ale to miał być tylko przykład. Inny zabieg, który można zastosować, to zmienić szyk wyrazów, np tutaj:

niepoznana napisał(a):Dał życie myślom spragnionym / I pięknym byłby sen każdy

zmienić na "Życie myślom dał spragnionym / I sen pięknym byłby każdy" - wymowa ta sama, a rytmika jest

Druga sprawa to pewne sformułowania, które jakoś mi nie pasują do ogólnej wymowy wiersza (czy też wierszy):

niepoznana napisał(a):Leżysz pod kołdry osłoną
Z lekko wysuniętą nogą

To jakieś takie mało poetyckie jak dla mnie. To tylko moje prywatne, i dodatku skromne, zdanie, ale jeżeli piszesz wiersz używając wzniosłych metafor i zdań, to pozostań przy takich już do końca.

Teraz o tym, co mi się spodobało. Sam pomysł - rewelacja! Wyznanie Boga, który mówi, że chciałby poczuć rozkosz ludzkiego bytu... Masakra! I Bóg w dodatku mówi to w chwili słabości, w sekundzie buntu (przeciwko samemu sobie, swojej boskości, tak ja to rozumiem przynajmniej)! Cudowne! Pointa ("lecz ból jest twym przeznaczeniem / zło zgasi tę jansość, zamroczy...) powaliła mnie na kolana, brak słodyczy i happy endu, yeah!

Myślę, że warto popracować nad tym tekstem, pozmieniać co nieco, dodać rytmiki i będzie super.

::EDIT - Zapomniałem całkiem: sam nie wiem, czy to plus czy minus. To, że jesteś kobietą, a piszesz w rodzaju męskim. Domyślam się, że to dlatego, że podmiotem lirycznym jest Bóg. Ale Bóg nie ma tak naprawdę płci (polecam film "Dogma" K. Smitha, gdzie Boga zagrała Alanis Morisette ), więc może przewrotniej byłoby w rodzaju żeńskim. Z drugiej strony przyjęło się jakoś, że Bóg to mężczyzna, więc podmiot liryczny męski jest chyba łatwiejszy w odbiorze. Ja lubię łamać konwenanse, więc pewnie zostałbym przy żeńskim... Pozdrawiam!

Dzięki wielkie za komentarz i krytykę. Jest ona dla mnie bardzo istotna dlatego w wolnej chwili wróce do tych wierszy, przeczytam i zastanowię się czy rzeczywiście nie byłoby lepiej coś zmienić, poprawić, przestawić Co do płci hmm jest tak , jak mówisz, że przyjęło się, iż Bóg to męższczyzna zapewne dlatego właśnie rodzaju męskim pisałam, z drugiej jednak strony było to swojego rodzaju wyzwanie dla mnie, jako kobiety Pozdrawiam;D