Via Appia - Forum

Chodzimy różnymi drogami
Mijamy się obojętnie
Komu innemu wypłakujemy
Siebie nawzajem

Innych przyjaciół
Obarczamy wzajemną tęsknotą
Jesteśmy pozornie szczęśliwi
Robiąc dobrą minę do złej gry

Jeździmy tą samą linią
W tym samym mieście i czasie
Wzajemnie unikamy swych spojrzeń
Tak wiele robimy razem

Jesteśmy tak bliscy sobie
Choć więź nasza taka odległa
Ucieczką wciąż próbujemy
Ugasić żar w młodych sercach

Szukamy siebie w objęciach
Coraz to nowych kochanków
Jedną mając wspólną drogę
Spychamy się na manowce

Jak długo jeszcze będziemy
Zwodzić się i ukrywać
czy będzie choć jedna dusza
raz kiedykolwiek szczęśliwa?

Uuu... mocne. Pierwszy wiersz od dłuższego czasu, który tak na mnie podziałał, choć nie oceniam go od strony technicznej. To moja subiektywna opinia, aczkolwiek stwierdzam, że zawarłeś w tym tekście wiele emocji, które wprost 'wypływają' z każdego wersu. Wow


Pozdrawiam,
Sol

mam nadzieję, że się odnajdziecie... Wiersz dobry, czyta się go dobrze, ale... czasami zgrzyta rytm, przeczytaj wiersz jeszcze ze 20 razy (minimum) i sam ocenisz. Dobra i ładna pointa. Pisz i czytaj (również samego siebie).


Pisz i komentuj.


Pozdrawiam.

A i mnie się podoba. Czuć uczucia, ale nie ich nadmiar, co - powtórzę się - bardzo lubię.
Wiersz, dla mnie, ma nieco smutny wydźwięk. Ponoć każdy z nas, gdzieś w głębi, potrzebuje kogoś bliskiego. A jeśli się zakocha - szuka kontaktu. Bohater ma możliwości, jednak wydaje się, że coś go blokuje. Chociaż w pierwszym momencie miałam wrażenie, że oni kiedyś już razem byli.

O rytmie Szach już mówił, chociaż mnie to bardzo jakoś nie ukłuło.

"Tak". Podoba się.

Pozdrawiam, Duś

Wiersz dobry, końcówka bardzo dobra.

"Jak długo jeszcze będziemy
Zwodzić się i ukrywać
czy będzie choć jedna dusza
raz kiedykolwiek szczęśliwa? "

- aż zanucę tekst Sex Pistols "we so pretty, outside pretty"

Też jestem na tak.