Via Appia - Forum

Liść

Znałem kiedyś liścia.
Od małego pączka,
skarżył się
na niedobre posiłki.

Podczas burzy, pamiętam,
wtedy był szczęśliwy,
bo mógł się napić
wody wprost z nieba.

Jak wiatr wołał,
to wymyślał sobie,
że lata
po górach wysokich.

Pragnął tego
od małego pączka,
ziarenka zielonego.
Nikomu nie mówił.

Przypominam sobie,
jak zieleń utracił
na rzecz brązu i złota
i spełnił marzenie.

Poleciał.
Spadł
w kałużę wody
z nieba.

'W burze' co to znaczy? brakuje ogonka? czy o co tu chodzi? Chyba 'podczas burzy', jeśli dobrze rozumiem intencje

Fajny, ale nie wciągnął, spodziewałem się czegoś bardziej egzystencjalnego z większa nostalgią. A tu tylko takie sympatyczne przypomnienie, że jesień idzie.

Informacja poboczna - liście nie spadają wprost, nawet w poezji ;p
Namaste, Tygerski

O, dzięki Tyger. Już poprawiłem.

'w kałuże wody' ----> Zabrakło 'ogonka'.

Poza tym, wiersz sympatyczny. Miło się go czyta.
Osobiście lubię jesień, ale fakt faktem - spadające liście mogą nastrajać jakoś tak melancholijnie

Pozdrawiam,
Sol

Dzięki, Sol. Nie zauważyłem braku ogonka wcześniej Już poprawiłem.