Via Appia - Forum

***
zziębnięty
od zimnej flegmy
nieświeżego oddechu
znów łamie go w kościach

niech diabli porwą
ten okropny romantyzm

gorączka wciąż rośnie
po kolejnej burzy mózgów
piana słów zaleje prawdę
kwiaty zgniją z nadmiaru wody

poezja
nieśmiertelna sierota
ma serce ulepione z wieczności
kolejne jej dziecko zostało rozstrzelane
pod ścianą milczenia
rany pozostaną niezasklepione

przeżyć z fałszywym uśmieszkiem
czy zginąć nie uroniwszy jednej łzy
wszystko to jedno
byle tylko odlecieć

jak najdalej stąd
za ciemną stronę księżyca