Via Appia - Forum

Jak nakarmić słowo, gdy ziemia jałowa.
Dwa kroki do tyłu wyznaczają
inny przystanek. Tego chciałeś?

Popatrz,
w mlecznych kulach mniszków
każdy powiew wiatru rozsiewa
owoce, a przecież to chwasty.

Zapewne po nich dziedziczysz obcą,
złośliwą tkankę, która płoszy gołębie.

Zakwitły bzy - teraz one dyrygują światem

Pierwszy i ostatni wers - petarda! Ale reszta? Jakoś mnie nie kupuje. Pomysł jest, jednak nie jestem pewna, czy nie warto go jeszcze dopracować.

Dziękuję za komentarz. Ostatnio tak tutaj pusto, więc i wierszy nie chciało się karmić nowymi słowami.

Rozumiem. Wyobrażam sobie, że jeśli ktoś stąd w ogóle coś jeszcze pisze, to musi naprawdę głęboko w sobie to lubić, a że jak dotąd fora literackie całkiem nie umarły i ktoś się jeszcze dzieli czymś bardziej wartościowym niż lajk, to tego fenomenu wciąż nie jestem w stanie do końca pojąć.