Via Appia - Forum

Wiążę pas.
Jest mi bliski jak welinowa księga,
która przechowuje nieskończony ogień.
Złota ścieżka przywraca skarby;
niech pozostanie.

Szeleści pióro.
Odchodzą ciemne myśli, gdy
kokoro* prowadzi. Dopiero wtedy

sedno rzeczy nabierze kształtu
tradycji - niedościgłego mistrza.
Cichnie rozkołysane światło


*kokoro - z języka japońskiego (serce, uczucie)