jedziemy niewybudzeni do fabryk
i czerwony autobus jest nas pełny
sny podskakują na spowalniaczach
a oczy sprawdzają widoki za oknem
na miejsce widoków wracają umarli
i grają z nami w dawno zapomniane gry
żeby po chwili zrobić miejsce
dla kobiety z dzieckiem w sobie
chcemy też być dzieckiem w kimś
kto przychodzi we śnie
Całkiem ciekawy wiersz.
Ta jeszcze senna podróż do pracy jak co dzień, poranek.
Pragnienia wciąż jeszcze senne.
I ta potrzeba niewinności, adopcji przez ważna postać ze snu.
Tytuł powinien brzmieć
Autobus pełen snów
A wiersz przypomina mi odrobinę mój własny
Mgielne tramwaje
polecam
https://www.via-appia.pl/forum/Thread-Mgielne-tramwaje
(24-09-2019, 17:08)Alchemik napisał(a): [ -> ]Całkiem ciekawy wiersz.
Ta jeszcze senna podróż do pracy jak co dzień, poranek.
Pragnienia wciąż jeszcze senne.
I ta potrzeba niewinności, adopcji przez ważna postać ze snu.
Tytuł powinien brzmieć
Autobus pełen snów
A wiersz przypomina mi odrobinę mój własny
Mgielne tramwaje
polecam https://www.via-appia.pl/forum/Thread-Mgielne-tramwaje
Dzięki za komentarz, zmieniłem tytuł i przeczytałem ten niesamowity wiersz!
(24-09-2019, 15:15)ZiKo napisał(a): [ -> ]sny podskakują na spowalniaczach
Zamiast "spowalniaczy" czytam "progi"... Metaforycznie bardziej mi leży.
Całość na plus: dajesz przykład, jak z banału uszyć wiersz.
Tak niby prozaiczna sytuacja, a poezja uparcie z niej wychodzi. Świetnie.
Sytuacja - norma, Dzień (ranek) chleb powszedni. Obrazek przez dziesięciolecia powtarzalny, obecnie mniej.