Via Appia - Forum

Pieśni wymruczane przez ściśnięte
pięści więzną w ścianach.
Na poły spalonych znakach
niedokończonej apokalipsy.

Jeźdźcy wciąż czekają, zostawiając
ślady stóp w popiele. Szaleni
prorocy wieszczą z zwęglonych kości
kolejne nadejście.

Tymczasem dzieci wyciągają ręce
po nowe zabawki, chociaż padło już
słowo. Pierwsze.

Świt budzi motyle, w końcu
zatańczą nad gruzowiskiem.

Mocno dygresyjny.

Nie będę się rozpisywał o pokryciu rzeczywistości w tej metaforyce.

Dla mnie piękny, bardzo dobry.

Jeżeli napiszę coś takiego, że kochała się na jeźdźca apokalipsy to będzie wiadomo dlaczego.

Obym nie zapomniał o kursywie, dziękując.

Pozdrawiam.

Dla mnie to przerażająca wizja zdeprawowanego społeczeństwa.

z zwęglonych/ z wypalonych ( język potyka się o podwójne z)

Motyli taniec nad gruzami naszej cywilizacji będzie oznaczał nowe otwarcie.
Wbrew klimatowi, odbieram optymistycznie.

Czytam dwuwarstwowo - jako metaforę upadku ludzkości oraz osobistego końca świata. W obu przypadkach budzi dreszcz. Przerażająca wizja apokalipsy. Szczególnie wizja motyli tańczących nad gruzowiskiem.

Bardzo mi się podoba, tytuł czytam - ,,Motyli szaniec’’

Oto najlepszy, zdaniem naszych użytkowników, wiersz czerwca 2019.

Serdecznie GRATULUJEMY 

Gratulujemy zbiorowo i pojedynczo

I ja za Julią, ale w szczerości to i  nawet jeszcze ex aequo gratuluję.