Via Appia - Forum

Jest kilka  ważnych rzeczy,

wśród nich stary Atlantic ojca
odnaleziony w rupieciach.
Z mroczną twarzą oceniam szkiełko,
przesuwające się wskazówki.

Zamykam dłoń, gdyż uległa złudzeniu.  
To nie pierwsza  godzina,
która poszła o krok za daleko,
a wystarczyło nakręcić sprężynę.

Podnoszę wzrok - to nie ja źle chodziłam,

ale czy wiem już wszystko

Dłoń uiległa złudzeniu - przepiękne

Wspomnienia, nutka nostalgii - przyczynek do refleksji nad sobą.
Ale pomimo refleksji i odkryciu czegoś na własny temat, nadal nie wiemy wszystkiego.

Są zdarzenia w życiu, które zatrzymują czas. I takie, które powodują, że pędzi jak szalony. Zdaje nam się, że współgramy z czasem, a tak naprawdę każdy ma swój. Swoj własny czas, własny zegar.
Ten wiersz odbieram szczególnie osobiście. Bo dla mnie opowiada o stracie i o tym, że nawet jeśli wydaje się bezpowrotna, trzeba żyć dalej, bo wskazówki nadal są w ruchu.

Pięknie to ujęłaś Mirando. Masz w sobie taki styl, który nie pozwala na fałsz i dlatego bardzo mi Ciebie brakuje.