Via Appia - Forum

gdzieś tam na odległym krańcu 
zatrutej ziemi po prostu łapię tlen 
na przekór nocy

wtajemniczam ptaki jak poskromić 
strach by nie połamał skrzydeł 
w koronach drzew 

to jak życie od nowa gdy dzień
przynosi ulgę bo nie wiem

który chory świat skończy się 
pierwszy

gdzieś tu i teraz na odległym krańcu
zatrutej ziemi po prostu łapię
życie na przekór deszczówce

wtajemniczam się w ptaki jak poskromić
strach by nie połamał odrostów
w koronach chorych drzew

ścigających kończący się świat

Wybacz mnie!

Grain, wybaczam Ciem! W końcuświęta są a tak serio to fajna ta Twoja impresja, podoba mnie sie

Bardzo dobry liryk, chociaż w tytule opuściłbym życia.

Dzięki, zastanowię się nad tym jeszcze.