27-11-2018, 18:02
Popadam w podróżną paranoję, już na peronie z sepleniącym megafonem. Potem zimne oczy konduktorki, ryba w galarecie. Więc beznadziejna kopulacja w wytartym przedziale, bure firanki na wietrze. Ruch jednostajnie przyśpieszony.
Wszystko się skomplikowało, od kiedy ziemia nie spoczywa na wielorybach. Nawet z warsu śmierdzi jakoś inaczej, do tego przesiąknięty naftaliną mundur. Cóż, za każdą podróż trzeba płacić. Na szczęście mam krótką pamięć, wystarczy na Wrocław — Katowice. Jeszcze tylko papierosek i można odetchnąć. Oby nie zapomnieć zapiąć rozporka, usunąć śladów szminki. Czas na miłość.
A torowiska wiedzą swoje. I dobrze. Z każdym krokiem coraz lepiej, dworzec zostaje z tyłu. Niemy wyrzut spuszczonej w kiblu karteczki z numerem telefonu.
W ostateczności wrócę innym pociągiem.
Wszystko się skomplikowało, od kiedy ziemia nie spoczywa na wielorybach. Nawet z warsu śmierdzi jakoś inaczej, do tego przesiąknięty naftaliną mundur. Cóż, za każdą podróż trzeba płacić. Na szczęście mam krótką pamięć, wystarczy na Wrocław — Katowice. Jeszcze tylko papierosek i można odetchnąć. Oby nie zapomnieć zapiąć rozporka, usunąć śladów szminki. Czas na miłość.
A torowiska wiedzą swoje. I dobrze. Z każdym krokiem coraz lepiej, dworzec zostaje z tyłu. Niemy wyrzut spuszczonej w kiblu karteczki z numerem telefonu.
W ostateczności wrócę innym pociągiem.