wrastasz w dotyk
coraz głębiej i dalej
niż sięga lęk
przed nieuniknionym
jestem
wciąż tym który ochroni
demony nie odnajdą drogi
rozświetlam pozwól mi
rozkruszyć kamień
lizy, do mnie trafia - bardzo
zastanowiłabym się nad rymem: ochroni/drogi
Julio, dzięki, zmieniłam wersyfikację, mam nadzieję, że teraz będzie lepiej
Bardzo dobry wiersz, oswajanie lęku, a może nawet lisa z Małego Księcia...
Marcinie, dzięki...a jakie to bywa trudne.
wrastasz w dotyk coraz głębiej i dalej niż sięga lęk przed nieuniknionym
jestem wciąż tym który ochroni
demony nie odnajdą ścieżki
rozświetlam - pozwól mi skruszyć kamień
Dobre. Czy użyłaś dużej czcionki przypadkowo, czy tez miało to pewien sens? Zmieniłbym wersyfikację, bo wtedy całość czyta się jakoś płynniej, bez gubienia wątku, myśli. Myślnik na końcu zdania obrazować by mógł spokój osoby potężnej, życzliwej a spokojnej jaką jest zapewne narrator.
Dzięki Kotovsky za uwagi, pomyślę
trzcionka zmieniła mi się samoistnie podczas edycji wiersza ( za każdym razem tak jest, a przecież nie powonno
(jedyny portal, na ktòrym dzieją mi się takie rzeczy podczas edytowania tekstu
)