Via Appia - Forum

w każdym skaza
dzięki nim  popękanych łatwiej rozróżnić
zarysowani pierwszym płomieniem
niepowtórzeni w oddechach
schowani za firankami

w kałużach słów
usychają  dusze
jak twarze
czekając na wilgoć z różowych kącików
choćby z drzew

twoja moja dłoń z unerwieniem  liścia
wierzącego w dobroć powiewu
w moc dotyku
bo przecież boimy się przeglądać w oczach innych

nie obawiaj się krzywizn kręgosłupa
zadrapań 
pomarszczeń niedzielnych obrusów
zmięta kartka wie więcej
niż zaklejony list

coraz głośniej w szufladach
z uwiezionymi kaczątkami smutku

Fajny temat.
Trochę, do wypierzenia jeszcze /wg mnie/.

No i pointa mogłaby być inna np.


coraz więcej szufladek
z gniazdującymi smutkami