Via Appia - Forum - Czy starość musi być cicha i pobożna?

Moje życie obdarzyło mnie wrażliwą duszą

i nadzieją która ładnie mnie prowadzi przez

radość i męki

wychował mnie miły głos szemrzącej Brdy

miłości uczyłam się od kwiatów i drzew

gdy do ciemności był jeden nieopatrzny krok

znarowiony wiatr z półki strącił nieoczekiwany los

`Kwiaty polskie` Tuwima

wiatr słońca bicz i wędzidło

posłusznie poszłam nową młodością

ratując się z martwej łupiny

całowałam mowę by współbrzmiała z duszą

przenikała do wierszy

i w nich szukała porozumienia z człowiekiem

z początku ponad zgiełkiem współczesności

i wbrew powszechnej pogardzie dla etyki

aż dotknęłam polityki

na przeciw stanęla czereda obrażonych

ale byłam już wilkiem

zmieniają mnie w zająca nieustannie ciągnąc za uszy

aż stracę resztki animuszu

ty zaś młody człowieku

stań się mężniejszy ale w dobrych sprawach

Niezwykła wersyfikacja. Nienachalna. Naturalna. I mimo że oddalona od mojej orbity, poezja ta w jakiś sposób mnie dotyka.
Czytam jako eksperyment, a takowe cenię.

Lysso,
moje jedyne marzenie związane z tym forum to posiadanie Twojego tomika wierszy. Oczywiście w wersji papierowej.
Nie potrafię przyczepić się do niczego. Nie potrafię nawet znaleźć perełki, bo niemal każdy wers zasługuje na to miano.
Gdybym miała wypisać ulubionych poetów, z pewnością znalazłabyś się na liście.

Pozdrawiam i zostawiam po sobie gwiazdki!
Heart

Świetny wiersz, wspaniale wyważony - piękne frazy i spora doza gorzkiej ironii - idealnie razem harmonizują. Do zapamiętania.

Via Appia - Forum

Lyssa

Miranda Calle

Lexis

Tjereszkowa