wdychałeś dym
przegryzając wnętrznościami kolegów
a z piwnic Fukiera wiało chwilowym optymizmem
czasami nie ma nadziei
jest tylko nędzny heroizm młodości
przecież takiej samej jak moja
tylko bez ołowiu w skrzydłach
wczoraj było dziś
dziś już nic nie ma
poza Sargassowym Morzem trupów i ruin
cmentarzyskiem statków
których żagle wypełniał dym
W pierwszej wersji było
Sargassowe Morze słów. Pamiętam
Również historię, na której motywach powstał (sic!) ten wiersz. Ta balanga powstańców w piwnicach "U Fukiera" to chyba jednak tylko legenda, a może propaganda stalinowska?
Niemniej wiersz dobry. Podoba mi się splecenie wątku Wielkiej Martyrologii z małą, jednostkową. No i wieloznaczny, wbrew pozorom, tytuł.
A Imię jego czterdzieści i cztery, Polska Mesjaszem Narodów... A przecież
wszyscy jesteśmy Chrystusami. Walczymy i przegrywamy, ale podnosimy się i walczymy dalej. Z góry znając wynik tej bitwy. Bo tak naprawdę sama walka się liczy. Ona nadaje sens naszej egzystencji.
Wiesz poddałem liftingowi.
Zmieniłem tytuł i puentę, więc wrzuciłem odmłodzoną wersje.
No cóż, starzeje się człowiek to i refleksje się zmieniają.
Dzięx.
Chwaliłam gdzie indziej... pochwalę i tutaj. Jak widać warto wracać do starych tekstów.
Sam nie wiem, czy warto...
(15-08-2018, 16:12)mirek13 napisał(a): [ -> ]Wiesz poddałem liftingowi.
Zmieniłem tytuł i puentę, więc wrzuciłem odmłodzoną wersje.
No cóż, starzeje się człowiek to i refleksje się zmieniają.
Dzięx.
Zastanawia mnie jeszcze zmiana narracji z pierwszoosobowej na drugoosobową. To też efekt zmiany perspektywy. Dystans do przedstawionej historii, odczuć.
A pointa w istocie o wiele lepsza od tej z pierwszej wersji - z ww. powodów.
Ode mnie 5/5.