Via Appia - Forum

Deszcz stuka w okno
mojej duszy.
Ona powoli nasiąka,
nie jest ze szkła.
Krople zmywają moje myśli.
Niszczą te pełne radości,
niedające żyć pozostają.
Rozmywam się powoli
pomimo, że jestem Skałą.
Znikam.




(dodam, że mam na imię Piotr, stąd "skała" z wielkiej litery zapisana).

Hm. Średnio, nie poruszyło mnie to, jestem jako ta skała. W miniaturkach jak ta potrzeba pointy, która skopie czytelnika po mózgu, inaczej nie da rady...