Via Appia - Forum

nasze istnienia zostały odwołane
podpływa łódź a ty po trzykroć wypierasz się czasu

o Bogu ani słowa
choć burta obija kolana jeszcze uciekasz spojrzeniem
omiatając przykurzone twarze
za szkłem

zbyt daleko by wdawać się z nimi w dyskusje
na temat wyższości dębu nad sosną
albo życia przyziemnego nad tym pod sufitem

światy zaprzeszłe jak roje much
czerpiących moc z obudzonych żarówek

Dobre, dobre, dobre.
Jeżeli nie można jeszcze bardziej dolokalizować akcję, nie tylko burtą, trudno.
Nie od razu i nie za każdym razem wczytuję się.

Dzięki, Grain.

Tym razem nie dotarłaś do mnie całym wierszem, jakiś mdły jest , bez wyrazu jak dla mnie,ale za to końcówka wbiła mnie w fotel. Jest genialna. Dlatego 5/5

No patrzę, czytam i oczom nie wierzę
Mam nadzieję, że fotel nie ucierpiał za bardzo.

Dzięki.

Nie ucierpiał ( ała moje plecy)

Mnie wzięło na całego. No i ... - ku uciesze innych  czytających- nie muszę  i nie będę się wymądrzać. Nie mam żadnych uwag, ani sugestii. Biorę jako całość, takie jakie jest....  I będę wracał, aby czytać... 5/5

Dziękuję, Arku

podoba się delikatny, subtelny, ale niebanalny

Dziękuję, Natare.