Via Appia - Forum

wtem rozszczepiła się na molekuły przede mną
helisa kwasu dezoksyrybonukleinowego
padłem na kolana bijąc pokłony nieistniejącemu

jego mała apokalipsa

opowiadał bajki o niegrzecznych dziewczętach
o rozbłyskach supernowych a w powietrzu było czuć 
próżnię kosmosu w oczach kwarc w ustach żelazo

jego grzechy odcisnęły piętna
na moje zabrakło miejsca

Całkiem udany, a jednak czuję niedosyt, mam wrażenie urwania w pół słowa...

Własnie o to chodziło Dziękuję