Boże przebacz gniew mój
spływający tuszem
w turpizm przyodziany
danse macabre Amen
upadły aniele
skurwysyński tworze
zmysły me przejąłeś
Credo in Deum Patrem
dziś stygmaty diabła
przykrywam kartkami
by zostać wśród ludzi
obliczem anioła
Trochę nijaki ten wiersz.
Trzy strofy ciągnięte jednym schematem. Brak jakiegokolwiek zaskoczenia, emocji. Brak ducha. Może gdyby coś następowało na końcu, jeszcze jakieś dwa wersy, może byłoby lepiej.
Tematyka ta może nieść bezdenne pokłady emocji, skojarzeń, może wywoływać dreszczyk. Tutaj mam raczej odczucia jak po obejrzeniu prodii jakiegoś horroru.
Nie wiem, może inni odbiorą to w odmienny sposób.
Wrócę tutaj za kilka dni, postaram się spojrzeć z innej strony.
Pozdrawiam
Turpizmu to ja się nie doszukałem, a przy egzorcyzmach przydałoby się go trochę.
Odrobina drapieżności by się zdała. Przecież to zmagania z demonem.
Tak naprędce nie przerabiając całości.
Boże przebacz gniew mój
spływający tuszem
czerwonym bo z rany
danse macabre Amen
upadły świetlisty
skurwysyński tworze
zmysły me przejąłeś
apage satanas in nomine Patrem
dziś stygmaty piekła
przykrywam kartkami
na których spisałem
oblicze anioła
O, wersja Alchemika brzmi już zdecydowanie lepiej
Kombinuj. Słowa mają moc.
Dzięki Alchemik za nakierowanie
Pierwszy raz spróbowałem tego typu poezji, więc wyszła jak wyszła, następna z pewnością wyjdzie lepiej, serdecznie dziękuję za rady, przydadzą się na zaś.
Teraz jak czytam poezję w ilościach niemalże hurtowych to zaczynam dostrzegać schematy (jak bohater LEGO Przygody
).
Widząc nick Delside wiem, że będzie krótko i wulgarnie.
To nic osobistego, ale ten design mnie odrzuca. Zdecydowanie nie jestem odbiorcą takiej konwencji.
Bez urazy, Pozdrawiam