Via Appia - Forum

Rozterki


Kępy siwizny
Dziecięcą głowę porastają
Alegoria przemijania


Piaski czasu zgrzytają
Między mlecznymi jeszcze zębami
Można było bardziej i więcej


Rozterek tumany
Unoszą się i opadają
Przysłaniając rozkoszną ciepłotę słońca
Tlącego się ledwie płomyka nadziei


Przecieka mi przez palce
Umęczona rzeczywistość
Grubą nicią cierpienia szyta


I roztrzaskuje się z dźwięcznym hukiem
O kamienną posadzkę sumienia
Dno gołębiego niegdyś serca


Pustostan wspomnień
Utkany z codzienności
Lepkiej i podstępnej jak nić pajęcza


Żałosna karykatura
Beztroskiej młodości
Malowana pastelami rozczarowań


A ciało jak nigdy prężne
W wieku kwiecie
Odrzuca, bo cuchnie okrutnie
Odorem gnijącej duszy