wychodząc nago na salwę piorunów
chcę zmyć to kim byłem
jednocześnie nasiąknąć tym
czym chciałbym być
coś dało mi asumpt
bym uważał się za mądrzejszego
chciałbym cię tylko odwiedzić
po raz drugi
tak naprawdę mocno
by tsunami naszych
empirycznych i abstrakcyjnych
doznań zalało nas wtórnie
i żałuję jedynie
iż nie byłem u ciebie
nigdy wcześniej
zaczęło się wysoką nutą, potem ... hm?
może gdyby inaczej rozpisać przedostatnią strofę, inną wersyfikacją? i nieco poprzestawiać szyk wypowiedzi?
na przykład tak, jak poniżej?
chciałbym cię tylko odwiedzić
po raz drugi tak naprawdę mocno
by tsunami naszych doznań zalało nas
wtórnie empirycznie i abstrakcyjnie
Podoba mi się końcówka bo jakoś mi melodyjnie nie tylko stanowi swoiste połączenie z początkiem, ale wspomniany środek mi jakoś odstaje - nawet po moich sugestiach- czynionych redakcja na chybcika.
najbardziej mi zgrzyta tutaj określanie "empirycznych i abstrakcyjnych", jakby trochę dane - właśnie - na chybcika....
Nie wiem, ale warto może tu poszukać innych określeń dopełniających poprzedzających "wtórne" zalanie podmiotu i osoby (Kobiety?), do której słowa są adresowane.
Taki się z tego smutny liryk wyłania. Może nieodległy od pewnego wzorca, może i bardzo jednak młodzieńczy, ale ...
ma - a właściwie- może to mieć swój urok..
3/5
Całkiem całkiem. Przemówił do mnie, nie ma tu niczego zbędnego ani w złym guście. A jeżeli czegoś brakuje, to akurat nie dla mnie. Spoko wiersz.
Pięknie i z ukłonem dziękuję za poświęcony mi czas.
Jeśli chodzi o określenia "empiryczne i abstrakcyjne", to grzebiąc w pamięci, wydaje mi się iż trafiłeś w punkt. Pomyślę nad tym, dziękuję za sugestię.