Via Appia - Forum

jesteśmy jak bezdomne ślimaki
którym ktoś muszle spuścił
z dachu bez kredytu i hipoteki
po prostu suniemy bez celu

ale w podróży jest sam sens
nie po to by dotrzeć poprzecierane
na kolanach dżinsy aż do dziur
ale by odczuć jak pęka w nas

niektórym nie starcza cierpliwości
tak bez domu ślimaczyć jak łajza
z rozwiązanymi trampkami
po chodniku bez końca krawężnika

dlatego musimy sobie przypominać
pomiędzy głębokimi wdechami że
bycie w ten sposób bezdomnym
to jest wędrówka wewnątrz siebie

Zmanipulowałeś mnie i zdecydowałam się na komentarz.
Ten jest lepszy. Na początku mi się nie podobały, ale ostatecznie dostrzegłam sens w tych dziwnych przerzutniach.
Merytorycznie jest to coś ślicznego, ale język, no właśnie, ja ubrałabym to w nieco inne słowa.
Ale ja to ja.
Prawda?

Prawda,
true,
right,
i de gustibus...
ja mam inne opinie o moich tekstach akurat
ten jest tylko meta--- ale może w Twoich zwojach mózgowych jest inne meta--
pozdrawiam

Tak, potwierdzam.

jakoś mnie to ujęło- jako refleksja, przemyślenie, mimo pewnych może i dłużyzn (powiedzmy, ze ślimaki je uzasadniają- a że nie są to wielkie dłużyzny tylko czyta się powoli? no, ślimaki też nie za duże a poruszają się tak, jak wiadomo...

Nie powiem, żeby to był utwór jakiś specjalnie powalający, może i lekko nużący, może i zastosowanie 1 os. l.mn. jest tu zabiegiem nieco wyolbrzymionym, bo sugeruje moralizm zamaskowany wspólnotowością? ale ... ??? homilia dotarła, rabinie, bo skoro się tu dowłóczyłem, to i dotrzeć musiała.

Ale fakt, że może warto spojrzeć na niego Autorze po czasie i może nieco podszlifować? Choć nie mam specjalnie uwag i jakichś sugestii...

3/5

haha, ah te ślimaki xD
dziś tak się wlokę: https://www.youtube.com/watch?v=yQ12GwBFI40
dzięki za odświeżenie i wizytę
pozdrawiam