Via Appia - Forum

Bezmyślna była to noc
jasna i bardzo głodna
była też drapieżna
jak sarenka...

Czuć było obecność dziwną
niczym szósty zmysł, jakieś zjawisko
jakiś strach ale skąd on
ruchy w ciszy i zamęt
ale wszystko na miejscu, spokojnie
a jednak skwer, wrzask głośny
nikomu niesłyszalny skowyt
ból przenikliwy, oddech
jak rakieta, jak torpeda
wir, panika, lament
a wszystko takie spokojnie
jak sarenka..

Dzień, spokój, opamiętanie
chęci zrozumienia to jakby
grzebać w czarnej dziurze
tak tajemniczej, nieokiełznanej

tylko proszę
jutro na mnie nie czekaj..

kurdę, w czambuł nic nie pojmuję. tak pogmatwanego wiersza, a prostymi słowy wyrazonego!, jeszcze nie czytałem. jest noc, ale jasno, cicho, spokój, ale rwetes, zamęt, wir a martwica. i ta z czarodziejskiego cylindra sarenka na domiar od dawna już się gryzę w ozór, nim rzeknę coś o bełkotaniu, ale od dawna też nie mam takiej potrzeby.
w okule o so chosi? masz moją ciekawość.

i co, nie żyjesz podmiocie liryczny, i jak ci z tym, całkiem dobrze dziękuję jestem sarenką

Ech, no w sumie nie za bardzo wyszło.Nijak to ujęte. Trudno tu się doszukiwać jakiejś ciągłości. Jedynie kilka oklepanych odniesień, słówek, no i ostatecznie próba nadania kształtu całemu utworowi. W sumie wiadomo co wiersz ma do powiedzenia, ale sposób przeciwstawny może ostro zbijać z tropu. Lepiej byłoby inaczej to ująć, zbudować. Póki co 2/5 pozostawiam.

Dziwne.
Nie rozumiem, na jakiej zasadzie budujesz metafory.
Oddech jak rakieta!
Kosmos!

Tekst jest tak niejednorodny i pozbawiony charakteru, że naprawdę nie wiem, co mogłabym konkretnego napisać na jego temat.
Nie wiem nawet, o czym jest, bo niby przywołujesz obraz lasu, potem skądś ta rakieta, a potem ten ostatnio dwuwiersz, który nijak nie pasuje do reszty.
Przeczytałam trzy razy, za każdym razem inaczej go rozumiałam, ale w tym wypadku nie jest to zaleta, a świadectwo braku świadomości poetyckiej autora.
Zagubiłeś się w tym.


Polecam poczytać poezję.