Nie mam rozumu, ani woli
Jak żyć na świecie bez swej roli?
I jak rządzić bez zabijania?
I jak służyć, bez buntowania?
Jak w szarej doli znaleźć siebie?
Jak myśleć realnie o niebie?
I jak uderzyć i nie zranić?
Jak przejść i zostać u swych granic?
Coś ma tu sens czy sensu nie ma?
Świat przejął się wojnami dwiema?
A może i świata już nie ma?
Pewnie wiesz, że nie podobają mi się częstochowskie? Przemilczę ten fakt. To po prostu wcale nie brzmi ładnie.
Wiesz na czym polega poezja:
Na tym,, żeby nie klepać i nie odkrywać wszystkiego słowami, które nie wyrażają nic więcej. Rozumiesz? Chodzi o to, że co z tego że zadałeś pytania. Ok, takoe jest życie pomyślę. Chodzi o to żeby to wyrazić nie tylko pustymi słowami.
Dlaczego taki wiersz brzmi bardziej komicznie niż poważnie, chociaż tematyka jest poważna?
No właśnie dlatego.
Na zakończenie podam Ci cytat z Toposu, dotyczący poezji:
,, ...Piszą tak jakby się bali pisać, co ich boli- sygnalizując jedynie, że coś ich boli. Właściwie tymi słowami zamykają sobie i czytelnikom drogę do poznania tego, co jest prawdziwym dramatem. Mimo wielu napisanych wierszy czytelnik nie dowiaduje się nic. Kluczy jedynie bezradny między słowami. ''
Pozdrawiam. A jeżeli zastanawiasz się dlaczego tak jest, czytaj innych. To dobra metoda. Wiem po sobie.
Podzielam powyższe zadanie Ins. No i z drugiej strony rym nie czyni od razu dobrego wiersza. Musi mieć coś więcej. Najlepiej coś nieszablonowego, coś co nie zostało powtórzone po kilka razy(jakiś taki swój smaczek
) Powyższe pytania tak zestawione nie są w żaden sposób odkrywcze i nie wnoszą nic ciekawego w taki utwór. Brakuje pola do wyobraźni oraz przestrzeni do odczuć, jakie może zaserwować tylko poezja
Tak więc
1/5 i szukaj dalej, próbuj
nie... Zdecydowanie nie... Przeczytane, zapomniane. Jak jakiś temu zaczęłam się przekonywać do rymów, tak ten utwór może po raz kolejny pogłębić moją awersję. Ale dobra, zostawmy te rymy. Zgadam się zdecydowanie z Insomnią. Czytaj, czytaj... I czytaj przy okazji kilka razy swój tekst przed wrzuceniem, przydało by się jeszcze na głos
Nie czytasz poezji, prawda?
Ja też ostatnio nie czytam i dlatego przestałam pisać.
Nie to, że coś sugeruję.
No, może trochę.
Nie podoba mi się ten wiersz. Głównie dlatego, że jest banalny. Nie lubię rymów częstochowskich i wierszy zdaniowych. Nie wiem, ile masz lat, ale pamiętasz może "Sztukę poetycką" Verlaine'a? Od tego utworu należy zacząć.
Poza tym, hm, całą radością z pisania wierszy (nie wiem, ale takie mam wrażenie) jest możliwość wejścia z dialog z czytelnikiem.
To jest zawsze Twój głos w głowie czytelnika, jak w "Piosence pasterskiej" Sommera.
Pracuj. W tym meczu strzeliłeś sobie samobója. Dalej może być tylko lepiej.