Via Appia - Forum

ostatnie twe spojrzenie które wspomnieć umiem
zapowiedź w sobie niosło niepojętą wtedy
dziś wciąż jej nie dowierzam choć ją już rozumiem
-tak oko astronoma gdy mgławice śledzi

niezdolne w swym zachwycie płonąć blaskiem własnym
w złudzeniu zastygając odbija poświatę
karmiąc się zimnym światłem gwiazd co już wygasły
-ostatnie z twoich spojrzeń wróżyło utratę

Coś mi tu zgrzyta jeśli chodzi o rytmikę. A przyznasz Piotrze, że w Twoich wierszach jest to ważne. Chodzi mi o drugą strofę. Temat ok. lepszy niż ostatnio.
Nie jest źle, ale czytałam Cię jeszcze lepszego.

Miałaś słuszność. Dziękuję. Pośpiech raz jeszcze okazał się złym doradcą. Niech Niebiosa wynagrodzą Cię kiedyś długim i spokojnym snem ;-)

tytuł brzmi znajomo...

Schrzaniłeś drugą parę rymów w pierwszej strofie. Reszta super, piękna i w ogóle.
Całuję ciepło.

Czytałam już lepsze utwory Twojego autorstwa. Ten jest niezły, ale jeszcze do dopracowania jak dla mnie, a mówię tutaj o pierwszej strofie, bo druga jest dla mnie całkiem ok. Tematyka nie zaskakuje, ale też nie jest zła. Ogólnie wrażenia dość pozytywne. Ocena 3/5