była tak lekka jak wiatr
póki nie porwał jej ptak
teraz dryfując przez sen
insomnii nie budzi lęk
nie szuka dobra ni zła
nie mówi nie zamiast tak
linijką odmierza swój czas
więcej nie czeka na znak
z lenistwa nie woła już
zmęczona starością słów
w spokoju niezmiennych nazw
nieodmienionych jej brak
czy pogardą dla świata
w pocerowanych łatach
wracam w nów bez pamięci
po już wiosennej zamieci
i można się było spodziewać...
jak dla mnie fail, bo
a) nie lubię rymów
b) na ki diabeł jest ta zmiana z 3 na 1 osobę pod koniec? nie ogarniam.
c) na ki dfiabła diabeł jest ten dwuwers potem?
i d) o czym właściwie jest to dzieło? o tym, że ktoś wyszedł z psychiatryka, po 'long winter is gone'?
gdzieś coś tam widziałem potencjał w trzeciej zwrotce, ale może gdyby zaśpiewał ją Rysiu Rynkowski.
jestem zawiedziony
pozdrawiam
Po pierwsze nie lubisz rymów -to słaby argument. Dwa to omyłka. Zaraz usunę. Wiersz jest osobisty w związku z czym za bardzo mi się pomieszało. Trzy może masz rację, zmieniłby się wtedy tytuł. Cztery nie wiem w jakim ty świecie żyjesz. Ale naprawdę dziwi mnie,'że nie rozumiesz tego stanu. Mogę to wyjaśnić, ale to chyba wtedy nie ma już sensu.
Cytat:była tak lekka jak wiatr
póki nie porwał jej ptak
teraz dryfując przez sen
insomnii nie budzi lęk (oh, I see what you did there)
nie szuka dobra ni zła (oj!)
nie mówi nie zamiast tak
linijką odmierza swój czas
więcej nie czeka na znak (dłużej)
z lenistwa nie woła już
zmęczona starością słów
w spokoju niezmiennych nazw
nieodmienionych jej brak (tu jakoś już nie ogarniam)
czy pogardą dla świata
w pocerowanych łatach
wracam w nów bez pamięci
po już wiosennej zamieci (nieco niefortunne i teraz pytanie - jaka jest funkcja partykuły na początku wersu?)
Nie Twoje i nie leży mi zupełnie. Niby nie jest źle z tymi rymami, ale trochę przekombinowałaś.
Wracaj do siebie.
Hm. Nie wrócę, bo starej mnie nie ma.
Dzięki za komentarz.