Via Appia - Forum

Wzburzone fale już osiągnęły spokój
Jeszcze przez krótką chwilę nie nadejdzie sztorm
Jedyna mewa wzbijać się chce wysoko
Opuszczać ostatnią lekcję swego mistrza

Ten piękny, ostatni prawdziwy Człowiek-Ptak
Usiadł na skraju przepaści Jej miłości
Ostatni raz spojrzał na bałwany fal
I rzucił się z klifu, by być z Nią sam na sam

To było już tak dawno, że nie pamięta
Wzburzone fale osiągnęły spokój
Jeszcze przez krótką chwilę nie nadejdzie sztorm
Mewa czeka mistrza, lecz na powrót nie czas

Cytat:Wzburzone fale już osiągnęły spokój
Jeszcze przez krótką chwilę nie nadejdzie sztorm
Jedyna[a może tak jedynie? mewa wzbijać się chce wysoko
Opuszczać ostatnią lekcję swegozmieniłabym archaiczną formę na swojego mistrza

Ten piękny, ostatni prawdziwy Człowiek-Ptak mniej przymiotników, proszę
Usiadł na skraju przepaści Jej miłości
Ostatni raz spojrzał na bałwany fal
I rzucił się z klifu, by być z Nią sam na sam

To było już tak dawno, że nie pamięta
Wzburzone fale osiągnęły spokój
Jeszcze przez krótką chwilę nie nadejdzie sztorm
Mewa czeka mistrza, lecz na powrót nie czas

Ten wiersz nie jest zły, ale też nie porywa. Nie podoba mi się tematyka, dlatego też chciałabym zobaczyć Twoje inne wiersze
Pozdrawiam

Jedyna, bo jest tylko ta mewa w pobliżu "Człowieka-Ptaka". Co do pozostałych uwag, to wezmę je do siebie podczas pisania następnych "wierszy". Zaś inne... Nie wiem, co miałabym wybrać dla tej publiczności. Jak już zauważyłam, wyżej ceni się tu te bardziej groteskowe (a może to mylny odbiór? ;>), a takich mam aż za dużo. Pomyślę chwilę i spróbuję znaleźć coś właściwego.