siedzę w sobie
głęboko
jak w klasie bez okien
a na tablicy tysiące wzorów
miłość równa się wieczność
do kwadratu
biel kredy zabrudzona
samodzielnym myśleniem
Witam,
Jest to bełkot młodej zbuntowanej osoby na matematyce. Nic nowego, nic nowatorskiego i nic zaskakującego.
Lakoniczność jest cudowna jeśli trafnie użyta, zestawienia słów dobrane mizernie.
Do poprawy.
pozdrawiam,
Noir
Nie uczęszczam już na matematykę. Buntuję się przeciwko samej sobie.
Dziękuję. Pozdrawiam.
Krótkie i nijakie. Metafory sklecone na szybko i bez większych refleksji, z nadzieją, że będzie to jakoś brzmiało, bo to takie fajne i niejednoznaczne. Temat, choć i tak już wyeksploatowany, jest ledwie muśnięty, a co gorsze, wcale nie subtelnie. Wszystko wygląda jak trzy odrębne strzępki myśli.
Słabo. 2/5
Jej, stać Cię na więcej - ja to po prostu wiem!! Lubie czasem krótko, ale by było treściwie. Tu ni jak tego nie widzę. Pracuj, pracuj...
Podzielam po części zdanie Laja, też odebrałam ten tekst, jak trzy odrębne myśli. Pisz dalej... Masz swój styl, ale nie zawsze udaje Ci się nim zaskoczyć - jeśli wiesz o co mi chodzi.