Via Appia - Forum

Nie wiem jak wyglądał eden
Lecz siedząc pod tym drzewem
I przebłękitnym niebem
Uśmiecham się do Ciebie

Polana pachnie żywicą i igliwiem
A dym ogniska jałowcem
Dajemy się sprowadzić szczęśliwie
Na czerwcowo – leśne manowce

Czas płynie powoli – i nam się nie spieszy
Kiedy mamy siebie, ten las i ten ogień
Żaden pieniądz tak nie cieszy
Jak roztapianie się w sobie

Przytulny mrok otula nas gwiazdami
A nad naszymi głowami
Ognisko prószy skrami
Tańczy świetlikami

Lecz najpiękniejsze gwiazdy świetliki i iskry
Błyszczą w oczach Twoich
Łagodne płyną przez nas myśli
Miłość nas koi

Nie wiem jak wyglądał eden
Lecz siedząc pod tym drzewem
I rozgwieżdżonym niebem
Uśmiecham się do Ciebie

Bardzo, bardzo mi się podoba. Uśmiechnęłam się skończywszy. Przypadły mi do gustu Twoje rymy. Oby więcej takich tekstów.

Dziękuję

Całkiem ładnie poprowadzona treść, napisany lekko i subtelnie wiersz. Rytmicznie też jest poprawnie. Troszkę gorzej z rymami. Nie stosujesz w tym wierszu rymów dokładnych i w dodatku parzystych, poza tą strofą:

"Przytulny mrok otula nas gwiazdami
A nad naszymi głowami
Ognisko prószy skrami
Tańczy świetlikami"- która aż razi w oczy i nie wyglada zbyt dobrze na tle całości. Postaraj się zniwelować tę dokładność. Druga sprawa to zaimki- z kontekstu jasno wynika, że chodzi o 1 os. l.mn.- nie ma więc sensu sygnalizować tego aż dwukrotnie

Eden mimo wszystko powinien być napisany z dużej litery, choć spotkałam się z określeniami "mój prywatny eden".

"Kiedy mamy siebie, ten las i ten ogień"- nie stosujesz znaków interpunkcyjnych w wierszu, więc i tutaj nie powinno być przecinka

Najwymowniejszy fragment z całego wiersza:

"Nie wiem jak wyglądał eden
Lecz siedząc pod tym drzewem
I przebłękitnym niebem
Uśmiecham się do Ciebie"- urzeka prostotą, jasnością przekazu

Dziękuję za komentarz Nad interpunkcją popracuję, jednak słów/rymów nie będę zmieniał. Może nie są doskonałe, ale napisałem je kiedyś w natchnieniu i poprawiając je teraz tylko bym je zepsuł.
Pozdrawiam ciepło.
PS. ładne oczy ma twój awatar... ]:->

Wojciechu, rozumiem i szanuję Twoje zdanie. Czasami wiersz ma być taki i już, koniec kropka, nie ma dyskusji .

P.S. Jak fotograf robił mi to zdjęcie, to miałam o nich zgoła odmienne zdanie .

Osobiście uważam, że przesadziłeś z rymami, choć sam wiersz dotknął mnie. Szczególnie podoba mi się:
'Czas płynie powoli – i nam się nie spieszy
Kiedy mamy siebie, ten las i ten ogień
Żaden pieniądz tak nie cieszy
Jak roztapianie się w sobie'

Cóż, jestem istotą rymującą