Via Appia - Forum

Jak się nazywał ten skubaniec,
co wziął słoik ze świetlikami
nad jezioro twoich łez?

Czym popił gorycz twoich słów
ten, co miał głowę podniesioną
wysoko, jakby widział za horyzont?

Czy w szumie spuszczonych wodospadów
myśli były spiętrzone, jak bita
śmietana na gofrze z plasterkami kiwi?

Chyba jedna tylko promenada wie,
jak na imię miał ten gnojek, co na twej
dłoni położył swą, nie sądzisz?

Dlaczego wszyscy olali ten utwór? Nie wiem.
Mnie są bardzo podoba, chociaż nie wybija się pod względem treści czy formy - nic odkrywczego po prostu, ale jest pełen uroku i charakteru. Szczególny wydźwięk muszą mieć te pytania retoryczne; tu nic nie jest powiedziane wprost, co daje czytelnikowi kilka zbliżonych pól interpretacji. A to ja w poezji bardzo lubię.

Super! Jest nostalgia za utraconą młodością/niewinnością, ale bez patosu. Liryczna proza życia.

Fajna puenta. Reszta też. Ujął mnie ten tekst.

Pozdrawiam.