Via Appia - Forum

bo ktoś musiał wasze tyłki chronić (Towarzysze ) Wróg
 przychodził i odchodził
 lecz nie wyszedł Rozczochranym 
rudym włosem przysiąc mogę 

że zawsze gdy wróg za progiem
miast na trwogę
                                       biłem w ryj

Camarades, visez droit au cœur!

są cesarze są królowie
(mnie? - to jedno) Ja nie mam biegłości
                w słowie Gubię 
sedno Jestem tylko
           Synem Szabli i tej Armii 
w której częstszy głód i brudy
                           
wystawiałem twarz

       i pierś

  
z którymi Pot i Krew  wypijał 
(mimo wszystko)
karku
               

Camarades, visez droit au cœur!

                       
                że Anioł Michał  był rycerzem  Tylko Hałas 
tylko Bitwa tym
w co wierzę  Tylko Ból

i Stopy Starte długim Marszem
        są mi pewne (namacalne)
                   
i za boga mi wystarczą


Choćby nagle przybiegł herold
z aktem łaski  Choćby nawet   (zamiast strzałów
w pierś) oklaski


więc nie bójcie się
strzelajcie skoro rozkaz
już przeszłością jest Elchingen
Borodino Moskwa

Camarades, visez droit au cœur!

przed plutonem i przed śmiercią
książę-?- nic nie znaczy
rozkaz jednak to jest rozkaz
(bez tłumaczeń!) Prosto w serce (Przyjaciele!)

Prosto w serce Ile trzeba
powiedziałem (!)  
po co więcej (?!)  Pamiętajcie

to co pewne         
tam mężczyzna

                              alllez! ognia!

Camarades, visez droit au cœur!

noooo. popaprane. ale tym razem w niemiły sposób. nie dałem rady, rozbiłem głowę o drugie Camarades, visez droit au cœur! i bezzasadne sztuczki z formatowaniem tekstu.

;-) Trudno;-) Zawsze dla mnie papier był odniesieniem do sceny. Tak jak i czasami piosenka formą i zapisu nutowego (słowo to jednak, nawet w zapisie, dźwięki). Gest? Bo i pewien gest, ruch (nawet gałek ocznych), działanie karku (owszem, nieprzewidywalne do końca przez autora-reżysera!) mają swoją rolę, stąd i czyniący (nawet odchodząc- niczym gawiedź widząca egzekucje, która z wielu powodów wraca do codziennych spraw prze finałem!) owe ruchy są cenni. Niczym chórzyści w operze. Jak halabardnicy w teatrze.

A poważnie? Układ tekstu z reguły mierzę szerszą perspektywą. Net dla mnie nigdy nie był i nie będzie niczym innym niż laboraorium, może- w wersji Teatru Liter- czasem miejscem już coraz rzadszych prób, gdy mowa o finalizowaniu większych całośći.

Spoglądam w tekst i tak go rzeźbię, aby i przewrócenie kartki było para-środkiem "scenicznowatym'.
Tak. To jest utwór, który zmierza jako pewien rodzaj ucieczki od głownego sedna planowanej całości. tak, z powodu zamysłu gdy mowa o książce, obrałem sobie takowe "rozstrzelanie" (Neya- Księcia Moskwy nie ja - co oczywiste rozstrzelałem, choć, nie wiem, czy nie byłbym tym jedynym wyborowym strzelcem, którego kula nie trafiła w pierś dawnego Uwielbianego Marszałka "Rudzika", ale właśnie tuż nad głową, w murze!).
Budując wersje książkowe, z góry zakładam jedyny format, który mi odpowiada... Za tym idzie i czasem układ tekstu. Inna rzecz, że ... muzyka idzie tutaj podobną metodą... Chociaż i w wypwdku zastosowanych środkó styl, i muzycznych jest tutaj prostu jak z ... mniejsza z czego;-)

Wniosek? Dobrze, ze nie wytrzymałeś. Życie to życie, a zwierszenie to zwierszenie. Ile trzeba powiedziałem, po co więcej (no, muszę sobie pomegalomanić, cytując 'mła!'! ;-p )

---

---------
"noooo. popaprane. ale tym razem w niemiły sposób. nie dałem rady";-)

śmierć i jej obserwacja nigdy nie jest miła;-)

Mów mi -Goebels;-P

za długie, nie chce mi się czytać, ale miło, że podzielileś na wstęp, środek i "wniosek" w tym wypadku. toteż przeczytałem wniosek;]
strzałeczka, -Goebels;-P!

za długie?

Jak mawiają dziewczyny z Roksa.pl 'Rozmiar się nie liiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiczy"

poza tym? nie wyobrażam sobie innego sposobu, nawet zakamuflowanego zapisem,gdy mowa o przedstawieniu Neya...

Da się inaczej? Chyba nie muszę odpowiadać i potwierdzać?. Można powróćić do formy czterowersowej... Wola ludu. Niemniej forma obrana przeze mnie już zostaje...
choć mamy czasy pro-eko i ponoć to juz zakrawa na marnowanie papieru... cóż... drzewa u-wierają ... stojąc

Odczuwam w tym wierszu jakiś swoisty powiew historii, co pozostawia ciekawe obrazy, zarysy(+)Utwór momentami jest trudny po przez dobór formy, ale ostatecznie idzie z niego dla siebie wyciągnąć dość wiele, jak ktoś potrafi po to sięgać(chęć przedzierania się ) Oczywiście nie na siłę(szablą) - trzeba pomalutku i z troską, a wersy mówią jak trzeba(może dłuto) Prawie jak zabawa. Podoba mi się. Zostawiam 4/5

Merci! Ja i Ney nie byliśmy z Cesarzem pod Piramidami, ale ... historia ma swoje ... kaprysy więc...;-) mogą bywać alternatywy

chmurnoryjny, ja mówiłem o twojej odpowiedzi;] za długa. ale żeby się poprawić, bo ponoć brzydko tak czytać po łebkach, przeczytałem teraz całość (twojego posta, nie twojego wiersza). niewiele to zmieniło, bo chyba masz swój świat i swój sposób komunikowania się (spoko, ja też piszę "chaotycznie" na przykład) w którym rola informacyjna i wysoki stopień porozumienia z adresatem ma niewielki priorytet - ale przeczytałem. -Goebelsiku;-P ;*

Na grupach wsparcia, które zdarzało mi się prowadzić, bywa sposób używania zwrotu 'ja też tak miewam'. Mam zasadę nie diagnozuję (słowo chyba, to tylko detal zabezpieczający) a jeśli Tobie diagnozowanie wygodne 'Twoje prawo".

W życiu nauczono mnie, że wypowiadam się serio wtedy, gdy zobaczyłe całość... przeczytałem całość usłyzałem całość. Wypowiadam się albo ... nie. Nie należę do ludzi, którzy zaznaczają terytorium na siłę. Z Neya mam jedno... Czasem biłem w ryj, wbrew mojej posturze, ale ... spoko spoko... lata robią swoje...i pro forma... jeśłi mówimy o utworze, spoko, jeśłi o komentarzach tyż spoko, ale na czacie... Taką przynajmniej stosuję zasadę... Ot, taki to świat... Młodzieńcze;-P

yhm. to już wiem, na czym stojam.

;-) niech i tak Ci będzie... Twoje prawo... Ja wnioski wyciągam z dystansu... choć choleryczny jestem. ;-) Człiwiek nie spot reklamowy, albo status na FB... (truizmy mądrośći jak wiersza... nie czynia!) Ave;-) Nie wyciągaj pochopnie opinii i sznurówek z butów...;-) na podstawie masek;-)