Via Appia - Forum

nnnn
iiii
e e e e

z
a
w
i
e
d
ź
Niemalowany ironiczny uśmiech,
akwarelą nakładam na łzy.
Włos na włosie układam,
owijam w inną siebie

Oczy na dzień zamykam.
Wszystko, co ważne,
tego nie ma - pusty śmiech,
pustością zajadłą – śpij.
Zamurowana w zapadłą pieśń.
Cegła jedna, od drugiej tak inna.
Pasuje się nie wpasować.
Nie wiedzieć nic, powieka kołderką.
Drzazgę okrywam i nie ma.

Prawdy nie powiem Ci ja z dzisiaj,
wczoraj i dziesięciu lat wstecz.
Nie szukaj, bo obudzisz
i drzazga zasłoni ci moje oczy.
Rzęsy, bramy zamknięte dla świata.
Nie zobaczę kwiatu,
otwartej dla mnie dłoni,
wyklutego przed chwilą wróbelka.
Podobno to wszystko wciąż jest,
ale wolę gdybać.

Nie wyjść poza uśmiech, ironię,
grymas, zadarte oczy i nos.
Nie pamiętam nic więcej,
nie chcę, nie będę.
Nie ma już nic.
Nie szukaj.

Cytat: powieka kołderką.
Drzazgę okrywam i nie ma.

perełka

Ale ogółem za bardzo kojarzy mi się z jakąś popową piosenką, dużo metafor i niekoniecznie z sensem, aczkolwiek brzmi nieźle, jak się nie wsłuchać/wczytać. Może eksperymentalnie innej muzyki posłuchaj? (ale się wkopię, jak się okaże, że na co dzień ci gra Mozart, nie jakaś Kowalska czy kto tam teraz xD).
Nie podoba mi się, jak w twoim tekście o tanich kwiatach, za dużo, tylko tutaj znacznie bardziej.
Pozdrawiam.

Dziękuję Księżniczko Cóż poradzę, taki już mój styl i sposób nazywania rzeczywistości, może się to podobać, lub nie.
Bardzo dziękuję za wizytę i komentarz