Via Appia - Forum

Idziemy.
Nie widząc światła w tunelu.
Wleczemy się.
Gnijąc za życia, a wielu
rozgarnia tą breję rękami.
Szuka wspomnień,
kochanków.

Szeptamy
przebaczenia i winy.
Kulimy się,
zasłaniamy głowę.
Drżąc napominamy ciało.
Będzie lepiej?
Zbyt mało.

Mi się podoba, jest lekko i płynnie.
Z miejsca wiem o co chodzi, nawet jeśli to tylko parę słów.
Kto nie zna tunelu? Kto nie zbłądził w alkoholu?

Szepty, wspomnienia, wybaczenia, no i oczywiście ciało...
Dobry wiersz.

Pozdrawiam

Dziękuję za komentarz

---

Uchylę rąbka tajemnicy..... na Kaziku się wzorowałam...

Cytat: Gnijąc za życia, a wielu
rozgarnia tą breję rękami.
Szuka wspomnień,
kochanków.

to było świetne.

nie ocenię, ale musiałem ci dać znać, gdzie mi się podoba.

Dziękuję miriad