czy poeta może coś zmienić
no nie
może pisać jak szczur latać
w około domu
i w nim
reszta jest względnością
piszemy więc to co już znane
tylko inaczej
jakby zajść z drugiej strony
bo poeta ma kogoś w sobie
który widzi inaczej
ten drugi otwiera mu rozkoszne momenty
a ten pisze
zadowala siebie bo kogo
czasami przejdzie sąsiad i pochwali
też nie wie za co
czy to jest kryzys
czy tak zawsze było
patrzy zatem na to co jeszcze jest
pali papierosa
pije kawę
pisze
najlepiej wychodzi na tym kot
poety
jest głaskany pod sierść
to lubi
Tego akurat kot najbardziej nie lubi, nikt nie lubi pod włos....nawet krytyk pazury obnaży gdy go brać pod włos spróbujesz
) A poeta dużo może, jeżeli jest prawdziwym poetą. Pozdrawiam
Głaskanie kotka za pomocą młotka.
No tak starysto, poetą nie być łatwo, a zrozumianym to już rzadko.
Nadziejo gwiezdna błysłaś mi!
spoko, takie widzenie swojej roboty jeszcze trzecim okiem. a z tym kotem... to zależy od kota. Bo są takie kotki, co lubią
one też lubią sobie leżeć, ale potem wyciągają pazury i krzyczą: "koniec pisania!", haha
piszemy to co już znane, od drugiej strony... od czwartej, siódmej... właśnie kawę piję. Płynnie mi się czytało, w końcu bez szyfrów, taki luźny wierszyk, też fajny. Pytanie, czy to POEZJA? hahah
nawet forma mi się widzi, jest taka... w pysk strzelił. pozdrawiam serdecznie
W tym dziwnym świecie , nie tylko wg Niemena, ale także i mnie wszystko jest możliwe. Można więc założyć ,że istnieją koty , które lubią być głaskane pod włos. Mam jednak wrażenie, że w tym wierszu nie o kota chodzi lecz życie kotłujące się wokół nas to prawdziwe pole do wyobraźni. Po cóż szukać daleko, jak pod ręką jest "materiał" do "obróbki". Forma - no cóż, nie będę oceniac tego w czym nie jestem dobra.
Oceniam tylko to co mi w sercu buszuje gdy czytam. Jak na razie.
Tak ten wiersz rozumiem. Co by nie mówić przesłanie niezłe.
Pozdrowienia