zagubiona idea stanęła
z założonymi rękoma
w kropce nad i
pobladłe twarze ściśnięto
w mur pewności ze stuprocentową
nieprzepuszczalnością sprzeciwu
przynajmniej zanim posypią się
pierwsze kamienie i usypią wśród kości
ponury szaniec zwątpienia
Jejku.. Wojbiś, za dużo tych metafor. Zdecydowanie przegadany wiersz, imho.
Osobiście szukam w poezji przejrzystości i piękna prostoty, a to u góry zdecydowanie od nich odbiega.
Fajnie udała Ci się jednak druga zwrotka - ją sobie zarezerwuję. Reszta bardzo średnio.
Jakoś tak nazbyt patetycznie.
3/5 (:
Niepatetycznie, a przegadane i niezrozumiałe jak bełkot.
Cytat:w kropce nad i
unikaj utartych powiedzeń, jak i rymów z gwary potocznej itd.
Końcówka IMO niezbyt udana takie: aaayyyuuuue.
To znaczy po prostu nie obrazujesz tematu, a go zaczerniasz.
Nieprzepuszczalny mur, no tragedia.
Wojbik potrafisz lepiej
dżizys, musiałem każdą zwrotkę czytać dwa razy, żeby w ogóle odczytać a potem wyobrazić sobie o co w tym chodzi. Co zwrotka to z innej parafii: pierwsza zaczyna się jak bajka dla dzieci, druga przypomina o przeroście formy nad treścią, a trzecia to już pompa całkowita. nawet go nie zamierzam rozumieć tak ciężko się czyta. po prostu ponure zwątpienie. spróbuj tak:
zagubiona idea
w kropce
nad i
pobladłe twarze
mur pewności
betonowy sprzeciw
kamienie i kości
usypie kiedyś zwątpienie
jakoś tak prościej, stary... tego się czytać nie da, pozdrawiam
Wrrrrrrrrrr....
Dzięki za komentarze i pozdrawiam.