Via Appia - Forum

ile w naszym wnętrzu
jest nas samych

uciekły nasze troski
miłości
w las krwioobiegu
stajemy się wyciem
bólem

o radości danej od Boga
zapominamy

czasami odmawiamy modlitwę
szukając usprawiedliwienia
zakłamanie

nie porównać do zwierza
ogołociliśmy sumienia

to kto
to co
to kim jesteśmy

Brakuje coś o tym, że śpieszmy się za szybko w gonitwie, a dzieci czekają i starsi na chwilę uwagi.
Na mszy modlimy i znów zapominamy o poprzednim.

z krzyżem zaganiani
szukamy ustępu
dla własnej wiary

nie licząc korali

z podarunku
i nic już nie mówimy
a o sobie zapominamy