Na wyspach zapomnienia
gdzie łzy gorzkiej niepamięci
spadając drążą skałę życia,
gdzie jedyną siłą jest czarna dziura
pochłaniająca wszystko i wszystkich,
gdzie dusza człowieka błąka się
wśród myśli nieogarnionych.
Na takich wyspach jestem,
a jedyną nadzieją na ocalenie
jest iskierka migająca w oddali,
iskierka w Twoich oczach,
dająca nadzieję na lepsze jutro,
a w myślach strach,
że odwrócisz głowę.
Oj biedaku....napisz jej smsa....kocham Pozdrawiam
Komentarz Lyssy mnie zabił
. Ale ja proponuję syntezę: napisz jej wiersz sms-em.
Poza żartami, gubisz się w próbie wyrazu:
Cytat:Na wyspach zapomnienia
gdzie łzy gorzkiej niepamięci
spadając drążą skałę życia,
Na tym fragmencie objaśnię. Starasz się wyrazić poetycko i piszesz "na wyspach zapomnienia". Ale z czym to zapomnienie w utworze się łączy? Bo nie z miłością peela. Przecież o niej pamięta. Więc dopełnienie zupełnie bezpodstawne i zbędne.
"Gdzie łzy gorzkiej niepamięci" powtarzasz o niepamięci (zapomnienie to to samo) i znów tekst mi nie mówi skąd i gdzie ta niepamięć. Do tego niepamięć nie jest gorzka, ale słodka, jeżeli się jej przyjrzeć i łzy mogą kapać tylko wtedy, jeśli pamiętamy o czymś gorzkim.
"spadając drążą skałę życia" czym tutaj jest skała życia? Bo ze zdania wynika, że krople drążą jakąś skałę, czyli w takiej to metaforze ujęty element życia. A tobie chyba chodził o coś bardziej jak: spadając drążą życie jak skałę.
Reasumując, musisz uważać, żeby nie dać się ponieść poetyckości. Każde słowo musi mieć sens, a nie tylko charakter poetyckiego wyrazu. Zastanawiaj się głęboko nad każdym użytym sformułowaniem. Pozdrawiam i życzę powodzenia.
Zbyt chcesz.
Czego?
No tu nie widzę tego.
Ustrojony jak choinka na święta a tak naprawdę nagi. Wiersz.
Nie można pisać i pisać bo się chce.
Trzeba wyrazu.
Jak ktoś bardzo mądrze napisał.
Cytat:szeroko zakrojone słownictwo?
I nic poza tym
Nie tym razem.
Wiersz w cale nie jest taki najgorszy. Jest zbyt przystrojony i to tandetnymi ozdobami.
To tak trochę jak kupić prezent w sklepie chińskim. Można to różnie postrzegać, prawda?
Tak samo ja widzę ten wiersz.
Podmiot liryczny stara się uzewnętrznić swoje uczucia, ale robi to w nieodpowiedni sposób.
Cytat:iskierka w Twoich oczach,
dająca nadzieję na lepsze jutro,
To takie patetyczne, weź proszę pomyśl więcej.
Nie oceniam, poczekam na inny wiersz, to może się coś zmieni, ale nie poddawaj się!
pewnie więcej nie będzie wierszy
a przy okazji wspaniałych Mikołajek wszystkim życzę
Uzycie wielokrotnego "gdzie" odbieram raczej jako defekt wiersza, choc domyslam się, że byc moze było to umyslne.
I tyle dam od siebie, reszte przemilcze, bo nie wiem, co na jej temat mysleć. Serio, mam ambiwalentne odczucia i nie potrafie ich wysłowić, wiec spasuje;]
(06-12-2012, 17:26)spoko napisał(a): [ -> ]pewnie więcej nie będzie wierszy
a przy okazji wspaniałych Mikołajek wszystkim życzę
Bzdury.
Będą. Pisz i nie pleć.
Komu się nie dostaje.
Już z tych słów napisanych można nieźle zarobić.
Na przykład tak. Nie wiem czy dobrze ale na pewno inaczej.
na wyspach
gorzkiej niepamięci
łzy
drążą skałę spadając
czarna dziura
pochłaniająca wszystko
człowieka też
szczególnie jego duszę
w której pełno myśli
nieogarnionych
wyspa zapomnienia
jest światło
iskierka życia wiecznego
nie odwracaj głowy
Pozdrawiam i nie uciekaj.
Równie dobrego mikołaja życzę.
Cytat:pewnie więcej nie będzie wierszy
Twój wybór. Albo chcesz pisać, albo nie. Ale jeśli chcesz, a negatywne przyjęcie utworu Cię zraziło, to większego dowodu głupoty i niecierpliwości dać nie mogłeś. Wszystko, czego w życiu musisz się uczyć przypomina budowę domu: najpierw stawiasz fundamenty, potem słabą konstrukcję, którą wzmacniasz i wzmacniasz. Do dachu długa droga. A żeby było ostatecznie pięknie, musi pojawić się subtelne wykończenie. Na to potrzeba czasu. I pracy. Poetą, czy szerzej literatem, się nie rodzisz. Więc zaangażowania i cierpliwości życzę. Chyba że wiersz był osamotnionym i obojętnym autorowi wybiegiem. Wtedy nie rozumiem, dlaczego znalazł się tutaj. Pozdrawiam.
Budowa domu to dość skomplikowana sprawa
ale na tym to akurat się znam, jak zawali się fundament to cała reszta nie ma już żadnego sensu,
ściany z całą pewnością popękają!
dzięki Starysta za ciekawy przykład
Pisanie to rzemiosło ,trzeba się uczyć by nabrać wprawy, majster też nie głaszcze gdy odstawisz fuchy. To nie jest tak... sru i wiersz....do roboty!