Via Appia - Forum

mam liczne pierścienie
jak jowisz
rurecznik
za przeproszeniem

jednak
nie jestem czystym źródłem
dotkliwie brakuje mi księżyca
jakiegokolwiek satelity
i takiej krzywej w życiorysie
by pozwoliła się od dna odbijać
w samozachwycie

obsesyjnie
poszukuję wspólnego przodka
pragnę stabilnie poczuć się w kladzie
samoreplikacji poświęcić z pasją
z przekonaniem powiedzieć
wiem
i spokojnie zasnąć

cierpliwie czekać
aż ktoś ze mnie powieli
człowieka

Jak zwykle, wiersz dobry. Bardzo zgrabnie omijasz pompatyczność i prostotę zarazem, przy tym zarysowując w wierszu istotny przekaz. Nie gubisz jego mowy.
Dobrze się czytało o replikacji, technologi jako takiej i technologi umysłu. Porządnie sporządzona dawka człowieka na podstawie jego komórek. Przemawia do mnie zarówno formą jak i treścią. Dlatego czasem wchodzę wcześniej, by poczytać i mieć refleksje w ciągu dnia.
Dobra robota 4/5

Każdy chciałby mieć swój księżyc czy satelitę, mem to zaraźliwy wzorzec....cierpliwie czekać
aż ktoś ze mnie powieli
człowieka .....świetna puenta. Podoba mi się wiersz.

Lubię wiersze z motywem - tutaj mamy planety, księżyc i pokrewne. Początek mi się podobał, ale im dalej w las, tym ciemniej. Nie jestem pewna, co podmiot liryczny chciał nam na końcu przekazać w końcówce...

(25-11-2012, 17:19)kaote napisał(a): [ -> ]Lubię wiersze z motywem - tutaj mamy planety, księżyc i pokrewne. Początek mi się podobał, ale im dalej w las, tym ciemniej. Nie jestem pewna, co podmiot liryczny chciał nam na końcu przekazać w końcówce...

Co chciał? Żyzne łono chciał.