z lotu ptaka

[Toya]

to tylko mleczna zawiesina 
z której wystają maszty 
zatopionych miast 
do rozpoznania
po samych iglicach 

tyle widać przed pikowaniem 
później pojawią się 
rozłożone płachty dachów 
o które oprze się czasem 
wędrująca dusza

z lotu ptaka 
wygląda jak wszystko inne
jest ułudą
stanem sprzed wybuchu światła 
które uczyniło z nas ślepców

[Julia]

Ptaki się nie spóźniają i widzą/czują znacznie więcej. Piękny wiersz.

[Toya]

Dziękuję, Julio.

[Marcin Sztelak]

Bardzo dobry wiersz z doskonałą puentą.