z daleka

[Insomnia]

niedorzeczne kilometry
dotyk słowami
oszukuje pragnienia

[Konto usunięte]

Wiesz, kojarzy mi się to z takim małym zdarzonkiem.

Kobieta i mężczyzna. To takie uczucie, które sobie ludzie wmawiają - miłość i duża, duża odległość. Czterej główni bohaterowie.

Zapewnienia, troski, rozmowy - postaci drugoplanowe.

Morał?
Kiedy jesteśmy daleko, pragniemy siebie i mówiąc wmawiamy sobie, że jest dobrze. Nie wiem czy mnie zrozumiesz, ale ja sama nie wiem jak to opisać.


I kolejny raz uważam, że to nie do prozy

[RootsRat]

Przeniosłem do odpowiedniego działu.

[Insomnia]

ok sory, ja ślepa kobita jestem czytać nie umiem te sprawy
myslałam, że chodzi o miniatury poetyckie, a nie sprawdzałam co w tym piszecie, tylko po nazwie sie zasugerowałam

[RootsRat]

Ależ nic się nie stało. Każdy może się zagapić

A co do samej miniaturki, podoba mi się. Tyle w niej słów, ile potrzeba. Treści tak samo - nie za mało, nie za dużo. Myślę też, że - biorąc pod uwagę to, jak wiele osób utrzymuje dziś znajomości przez sieć (to już nie tak nowe zjawisko, ale chyba stało się powszechne w tak naturalny sposób, że nie zwróciliśmy na to uwagi) - znajdzie wielu czytelników, którym bardzo łatwo przyjdzie się z nim utożsamić.

Pozdrawiam zza monitora
-rr-