wyjście z szuflady

[Lantus]

Edgar nie żyje
walnąłbym szyję w szyję
szyję serce żyję
pomyje myję

mdły zapach zrywki
zgubionych kartek
moc łaski cierpienia
szczypie w oczy brak krwi

odmierzam czas w kroplach
odcięty palec serdeczny
wskazujący służy do kpin
a środkowy popularny

snują się zwłoki po autokarach
nie ma już komu ustąpić miejsca
to był normalny dzień z tym wyjątkiem że
narkotyki seks i śmierć

kupiłem samochód dla sąsiada
za własne pieniądze jeżdżę
od sklepu do kościoła w kałuże
taki jestem hojny

drzewa huśtawki ławki boisko
toksyny lotnisko
rzecz coraz bardziej pospolita
moneta pod język

duchy much katorga żelazna
z bezlitosnej krainy bałwanów
cóż mogę napisać o wiośnie
jest jak normalna bajka dzieciństwa
każdego z nas
na trzepaku kurz spalony słońcem
słychać trzepanie dywanu
jakby mnie zupełnie nie było

dorosłość jak czarno-biała tęcza
krzepnięcie zupy
wszędzie tylko kropki

jestem ja
i
jestem ja

nie rozumiem obu panów

w normie
to znaczy jak inni
to znaczy nijak
to znaczy nie być

(niezwykły przypadek)
mój kolega ma na imię Will Wright i zarobił 100 000
ja też spróbuję i już dzisiaj
podpalę sobie dom

od utraty sensu ratuje
jedynie ostrość fioletowego dzionka
mistrz nie jest mistrzem
mieszanka ordyrów
jeszcze w przedszkolu wlazły mi węże do buta
pierdolony inkubator
usuń szanse
usuń perspektywę
wykasuj mi jutro
pamięć zostawiasz
rura wkurzacza
achtunguj łorning error system
ropociągi
chciałbym jeszcze tak
po prostu zrobić parę głupich rzeczy
nawet poczuć smak
sików mojego kolegi
bo ma to więcej sensu
niż to co teraz cieszy

tęsknię czasem za sobą

niepoprawne słowa cieszą
zabłądziłem
mam w nosie szkołę
mam w nosie dzisiaj
mam w nosie kokainę
nie postradałem zmysłów
leżę na pentagramie w pidżamie
potrzebny mi dotyk anioła
by rozjaśniało mi dookoła

recepta na kaszel
recepta na skandal
poezja jest lekarstwem na wszystko

tęsknię czasem za sobą
z wczoraj