tristi fummo nell'a dolce

[Insomnia]

rozpławiasz się jak pączek pękający słodyczą
i na tym rozkroiła się nasza historia
moja hamartia płynie bez pasażerów
zaimki są klątwą nie sądziłam ale coś
w tym jest że trzy pierwsze osoby
zamrukują nam przestrzeń

póki nie wstąpiłam do nieba
nie upadałam w pokucie smutku
znowu nadchodzi wojna po co piwnica
skoro można być syrowym w chodzie na zewnątrz
i moja wiejska auereola

[chmurnoryjny]

ech- pokuta smutku? jakoś mi koślawo zabrzmiała- zwłaszcza w zestawieniu z budzącym podziw- "trzy pierwsze osoby
zamrukują nam przestrzeń" (w odniesieniu do wcześniej wspomnianych w wierszu "zaimków)


jest nieżle, z potencjałem na bardzo interesująco, choć chyba pewien rodzaj autotematyzmu może tu nieco nużyć.

i syrowy? a może raczej "surowy"?


no, literówka zaniża ocenę...


3,5/5 zostawiam jednak 3/5

bo jednak od autorki należy wymagać, a potrafiła pokazać całkiem zgrabne i nieźle podane, a do tego bez literówek teksty.

Jestem surowy (syrowy?). Cóż, tak wyszło...

---

aha i początek nieco jakby "przemdlony", co niekoniecznie da się uzasadnić użytym elementem cukrowym w pierwszym wersie