przygarnę muzę na nieco dłużej (w ogłoszenia bardzo drobne)

[Alchemik]

przygarnę wenę i za to w zamian
od siebie daję kąt do spania
uśmiech na ustach
w dłoni różę

a referencji nie wymagam
byleś mi tylko spojrzała w oczy
byleś mnie czule musnęła dłonią
zechciała na kolana wskoczyć

gdy na ramieniu głowę wesprzesz
w geście niewinnym i uroczym
ja będę w tobie tworzył wersy

przygarnę wenę za każdą cenę

tu przecież cena nie gra roli
kiedy już tak samotność boli

przyznam niewiele by tego było
bo mam niewiele więc dam ci miłość

lub oddam wiersze miłosne dreszcze
jeżeli takiej zapłaty zechcesz

cóż mogę w zamian dać ci jeszcze?

jak już mówiłem mam niewiele
być może wspólnie stworzymy dom

oferty proszę wysyłać mailem

smutnypoeta@com

Usunęłam kolorek z tekstu, ten sposób formatowania jest przeznaczony dla ekipy
/Lexis

[Lexis]

Alchemiku, bardzo podoba mi się ten wiersz!
Szczególnie końcówka zapadnie mi w pamięć.
Począek natomiast odrobinę odstaje w moim odczuciu. Pomijając fakt nagłej nierównej budowy wersów, kiedy w dalszej częsci jesteś raczej konsekwentny, wciąż coś mi nie gra. Najlepiej przeczytaj utwór na głos, spokojnie i kilka razy. Może wychwycisz to, co mnie gryzie. Najbardziej ostatni wers pierwszej zwrotki.

[Kotkovsky]

Mam podobne odczucia, co Lexis więc pokusiłem się o zobrazowanie tego, jak ja to z kolei widzę. Nawet gdy nie należę do adresatów utworu. Pozdrawiam.

przygarnę muzę - na dłużej nieco (w ogłoszenia "bardzo drobne")
przygarnę wenę i za to w zamian
od siebie kąt dam do spania
uśmiech na ustach
a w dłoni różę - Lex, może tak będzie lepiej?

referencji zaś nie wymagam
byleś mi tylko w oczy spojrzała
bylebyś dłonią musnęła czule - może bez powtarzania zaimka wskazującego za to przy małej zmianie słowa przed nim też to zagra? Może i nawet ten pierwszy usunąć, skoro łatwo odgadnąć kto pisze to "ogłoszenie"? Wtedy ewentualnie można napisać: byleś jedynie w oczy spojrzała.
i na kolana wskoczyć zechciała

gdy na ramieniu głowę swą wesprzesz
w geście niewinnym uroczym
będę wers tworzył ja w tobie

przygarnę wenę za każdą cenę - to jakoś brzmi nie bardzo, może lepiej tak:
wenę przygarnę za cenę wszelaką

ona wszak nie gra tu roli
gdy już samotność tak kole - roli = boli brzmi tak samo, nawet jeśli nie myślałeś o wierszu rymowanym.


przyznam niewiele byłoby tego
bowiem mam tylko tyle więc dam ci miłość - raczej unikałbym powtarzania w krótkim czasie tych samych wyrazów, w tym wypadku "niewiele".

lub wiersze oddam miłosne dreszcze
jeśli i taką zechcesz zapłatę

dać jeszcze cóż mogę w zamian?

mam jak już mówiłem niewiele
być może wspólnie stworzymy dom

oferty proszę ślij mailem

smutnypoeta@com

[Alchemik]

Sorry, ja czytam wszystkie wiersze na głos. Zarówno swoje, jak i cudze. Czasem nawet je wyśpiewuję.
Ten wiersz traktuję jako wolny, a więc uwolniony z pewnych schematów.
Co do rytmu, każda zmiana zepsuje rytmiczność tego wiersza. Rytm tutaj, to melodia przeciw monotonii.
w dłoni różę, to kontrapunkt przez skrócenie.
Ja, i owszem, uczę się wciąż poezji, ale raczej już w jej wyższych rejestrach, co oznacza, że jako twórca omijam pewne schematy, narzucając swoje.

Niemniej, dziękuje za wasze starania niesienia pomocy.

Lexis, jesteście tu bardziej ortodoksyjni w używaniu kolorków.

Na moim portalu, ostrzegam tylko przed użyciem kolorku czerwonego, jako zarezerwowanego dla administracji.
Ale, co kraj to obyczaj.

Jurek

[Lexis]

Poezja, tak jak inne dziedziny sztuki, jest piękna w tym, że nie ma na coś jednego sposobu. Artysta jest wolny - a przynajmnien takie jest założenie - i w swoich dziełach może robić wszystko, co tylko zechce. Inni albo się tym zachwycą, albo nie. Albo może będą udawać zachwyt, albo znużenie. Tak czy inaczej, opinia każdego jest subiektywna. I tyle Cieszę się, że pozostajesz przy swoim i nie dajesz sobie bezmyślnie narzucić zdania innych! Można wysłuchać, przemyśleć, ale autor o zmianach decyduje sam.
Kotkovsky w swojej luźnej przeróbce zmodyfikował:

uśmiech na ustach
a w dłoni różę - Lex, może tak będzie lepiej?

I z tym się zgodzę, moim zdaniem brzmi lepiej.

przygarnę wenę za każdą cenę - to jakoś brzmi nie bardzo, może lepiej tak:
wenę przygarnę za cenę wszelaką

Ale z tym już na przykład zupełnie się nie zgodzę. Wersja Alchemika jest łagodna, pełna. Prosta i zwyczajnie ujmująca. Przeróbka natomiast już przekombinowana.

Co do kolorków... Odkąd się zarejestrowałam tutaj, taka zasada funkcjonowała. Na początku trochę mnie to raziło, dopiero potem zauważyłam, że faktycznie pomaga utrzymać jakiś porządek.

[szczepantrzeszcz]

Rytm, bezpośrednio po przebudzeniu wchodził, jak czerwone wino pod śledzia

Za drugim podejściem było znacznie lepiej.

To bardzo dobry wiersz, taki, z którym chce się pozostać.

...i niczego więcej nie zmieniaj.

[Katniss]

Kiedyś już wspominałam, że ja i poezja nie dogadujemy się za dobrze. Owszem, lubię wiersze, czasem poczytam, ale zawsze bardzo trudno mi je ocenić i nigdy nie wiem czy to brak podkładu technicznego, fakt, że sama wierszy nigdy nie pisałam, czy za mało obycia. Ocenię Cię więc bardzo intuicyjnie, choć to wydaje mi się być najwłaściwsze dla poezji.

Twój wiersz mnie po prostu urzekł. Jest bardzo lekko napisany, niewymuszony, wszystko do siebie pasuje. Świetnie utrzymałeś rytm, czyta się bardzo gładko i płynnie. Jest wyszukanie, ładnie, ale nie pretensjonalnie, za czym ja z reguły nie przepadam (choć są wyjątki). Bardzo podoba mi ię, ze wiersz jest rymowany, ale nie jest no nachalne, nie narzuca się - rymy są tylko gdzieś w tle, nadając temu wszystkiemu lekkości i smaku.
Ode mnie 5/5

[Kotkovsky]

Sorry, ja czytam wszystkie wiersze na głos. Zarówno swoje, jak i cudze. Czasem nawet je wyśpiewuję.
Ten wiersz traktuję jako wolny, a więc uwolniony z pewnych schematów.
Co do rytmu, każda zmiana zepsuje rytmiczność tego wiersza. Rytm tutaj, to melodia przeciw monotonii.
w dłoni różę, to kontrapunkt przez skrócenie.
Ja, i owszem, uczę się wciąż poezji, ale raczej już w jej wyższych rejestrach, co oznacza, że jako twórca omijam pewne schematy, narzucając swoje.

Poezja, tak jak inne dziedziny sztuki, jest piękna w tym, że nie ma na coś jednego sposobu. Artysta jest wolny - a przynajmnien takie jest założenie - i w swoich dziełach może robić wszystko, co tylko zechce. Inni albo się tym zachwycą, albo nie. Albo może będą udawać zachwyt, albo znużenie. Tak czy inaczej, opinia każdego jest subiektywna. I tyle Smile Cieszę się, że pozostajesz przy swoim i nie dajesz sobie bezmyślnie narzucić zdania innych! Można wysłuchać, przemyśleć, ale autor o zmianach decyduje sam.

Alchemiku i Lexis - wszystko to co tu piszecie jest ciekawe, zwłaszcza gdy mowa o "wyższych rejestrach" i o tym na czym polega piękno poezji. Myślę że warto byście rozwinęli te myśli, najlepiej w poddziale Vademecum początkującego poety.
Poza tym ja, jakby co nikomu nic nie narzucam, bo sam tego nie lubię. Swoich próbek na głos nie czytam, bo traktuję je raczej jako coś do deklamacji niż do śpiewu. Nie myślałem o tym
choć wiadomo że jest też poezja śpiewana. Z drugiej strony myśląc o rymach, rytmach myślę o harmonii. A co za tym idzie chyba i o tym że zasady słowa pisanego, nie wiem dlaczego mają coś wspólnego z zasadami konstruowania utworów muzycznych.
Pozdrawiam: Paweł

[Gunnar]

Poezja o poezji to co prawda, ale w formie zgrabna i uznanie Gunnara zyskała