nie ostrzega

[starysta]

i tylko echo niesie słowo
i tylko wspomnienie ostało
i tylko ręcznik zachował zapach
i tylko nadzieja w powrocie


tak po prostu z urodzenia
serce bije raźnie
tylko dzwoneczka mu brak
który wzywa do spokoju

tyś radości tyle wniosła
słodyczy w moje życie
przegrodziłaś świat na dwoje
a w klatce słowik
tak bardzo żałośnie śpiewa
nie widzisz mojej trwogi
strachu przed niczym

a mi żałość odbiera sen
bo tobie poranek słońcem świeci
a mnie w ciemność iść