na to nie ma leku

[Pasiasty]

zbieramy się sami
z sadzawek w strzykawkach
bogaci w minerały

naświetleni w bańkach
wcześniej tęczowi
teraz już tylko przejrzyści

krystalicznie uzdrowieni
wstrzykujemy się w żyły
miast nieuleczalnie chorych

tylko by odkryć jak nas
zniekształcają odparowując
dwutlenki optymizmu

[FantaSmaGoria]

Trzecia strofa jest tak niebywale inteligentna, że aż się uśmiechnęłam.
Gratuluję wyobraźni, nono!

Poza tym - jak zwykle.

[RootsRat]

Klarowność! KLAROWNOŚĆ i jasny przekaz, nareszcie! Na piątkę

[emyk888]

Ten fragment zabieram ze sobą:

krystalicznie uzdrowieni
wstrzykujemy się w żyły
miast nieuleczalnie chorych

zostawiam 5/5

[wojbik]

Po Twojemu buduje. A tu taki zamach, no qrde, żeby mi się udało choć raz na jakiś czas tak jebudnąć.

No i spełniło się. Dobra robota.

Pozdrawiam.

[Xorrez]

Hej Pasku

Świetny kawałek, miło wrócić tu po jakimś czasie i odkryć taką perełkę. Nie będę się rozdrabniał i szczegółowo omawiał co jest super Tak czy siak, gratulacje!

5/5

Pozdrawiam
X

[Ero]

Kawałek z tych "bardzo". Poruszających, dobrze zbudowanych, treściwych, uchwyconych momentów. Kondensacja treści. Uwielbiam. Nie będę Cię już tak chwalić, bo nie dość, że masz futro, to jeszcze w piórka obrośniesz, ale wiem, że wrócę tu nie raz.

Zuzia


Jejku jej:

krystalicznie uzdrowieni
wstrzykujemy się w żyły
miast nieuleczalnie chorych

[Miranda Calle]

Ciekawe obrazowanie, narkotyczna metaforyka,choć nieco straszna - jak ktoś się boi igieł... I baniek.
Uzdrowienie chorych. Wizja zgoła religijna.
Niemniej ratuje ten wiersz fraza "dwutlenki optymizmu".