małe ciało

[blackpepper]

trochę się boję
że ktoś znowu
coś złego powie

zrówna małe ciało
z ziemią
zmiecie duszę jednym
słowem: odejdź

udaję że przywykłam
jak komar zastygły
w wiekowym bursztynie

a morze płacze
i bryza wyje

[wojbik]

udaję że przywykłam
jak komar zastygły
w wiekowym bursztynie

To jest ładne. Reszta ujdzie, chociaż puenta wydaje się mocno oderwana od reszty.

Pozdrawiam!

[Piramida88]

Całkiem ładna tematyka, ale podana trochę jak przegotowana parówka, niby dobrze smakuje, ale...
Ogólnie końcówka jest dla mnie taka zbijająca z tropu.
Podmiot liryczny się boi, "wszystko płacze i wyje", ale nic z tego nie wynika.
Bardzo słabe zakończenie. 3/5

[vysogot]

jak na wiersz o strachu przed odrzuceniem to mało jest waleczny, ale daje już przynajmniej podmiotowi wskazówkę, że i ten ma własne życie wewnętrzne. tak jak wojbik, ten fragment z komarem jest ciekawy, a końcówka i wyjce nie do końca we mnie grają. tzn. ten wiersz nie otwiera problemu, jedynie go opisuje, niewiele w nim perspektywy, raczej podmiot kąpie się wciąż w kło(m)pocie. pozdrawiam serdecznie!

[maciekbuk]

Świetny wiersz. Pokuszę się nawet o stwierdzenie, że najlepszy twój, jaki do tej pory czytałem. Uwierz mi na słowo.

zrówna małe ciało
z ziemią
zmiecie duszę jednym
słowem: odejdź

Tutaj koniecznie to "odejdź" do wyeliminowania. Słowem wystarczy.

udaję że przywykłam
jak komar zastygły
w wiekowym bursztynie

A to rarytas, na jaki rzadko kiedy trafiam na tym forum.

Czyli ja jak najbardziej na tak. Duża poprawa. Przede wszystkim w kwestii głębi i sensu wiersza. Pozdrawiam i dalszego rozwoju życzę.

[blackpepper]

Miło słyszeć. Dziękuję za opinię i pozdrawiam (: