Ocena wątku:
  • 0 głosów - średnia: 0
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
dzierżak
#1
żęto nisko na poszycia strzech
z szacunkiem jak zakwas z ostatniego kłoska

dla bosych dzieci w cieniu kopki zboża
do odchowania za co dziesiąty snopek z ostami

patrzę na ścierniska jakby porastały
dziadkami przewianymi przez wiatr



https://www.google.com/search?q=obrazy+dla+kopki+zbo%C5%BCa&gws_rd=ssl
Odpowiedz
#2
(15-08-2018, 10:38)Grain napisał(a): żęło się nisko pod poszycia strzech
z szacunkiem jak zakwas z ostatniego kłoska

dla bosych dzieci w cieniu kopki zboża
do odchowania za co dziesiąty snopek z ostami

przewiani przez wiatr dziadkowie
porastają w wysokich ścierniskach


https://www.google.com/search?q=obrazy+d...gws_rd=ssl

zacytowałam całość, bo bardzo podoba mi się ten obrazek. Pełen nostalgii (ba, nawet tęsknoty), ciepła oraz wielkiego ładunku historii. Niełatwej historii, szczególnie dla Kresów Wschodnich.
Dwa ostatnie wersy wywarły na mnie szczególne wrażenie. Nie tylko  skojarzenie z wiatrem historii, ale i osobistych, rodzinnych wspomnień.
Grain, przywołałeś i moje obrazy z dzieciństwa, wakacji oraz wypraw do podhalańskich wsi, do koleżanek, na - egzotyczne dla mnie, a także fascynujące - sianokosy.
Ech, rozczuliłam się, dziękuję i pozdrawiam.
nebbia
Odpowiedz


Skocz do:


Użytkownicy przeglądający ten wątek: 1 gości