kto ma owce ten ma co chce ( nowy)

[Grain]

I
za wyswatany bułgarskim Medeom krem Nivea
kupowałem Cotnari niewypierzony bardziej
w zasięgu wietrzejącego czasu niż harpia
po powrocie z wielkomiejskiej migracji

jestem tym Szkotem na wygnaniu
w drodze do pracy Wojłok z bliźniaków Kufajek
pociągnął za wskazującym palcem ale tu baranów
spytałem a siedem krów chudych i tłustych nie widział

II
po piećdziesięciu latach dotarłem nad morze

na calej szerokości kanału zaśmiecone

jak las w zasięgu rzutu ręką z pobocza drogi

na wzgórzach Kentu pasły się stada owiec

jakby klif wspiął się na brzeg i rozlożył

poszarpanym błamem którego nawet nie dotknę

z najwyższego podestu budowanej siłowni

obserwowałem ruch przy ujściu Tamizy

nocą ubywało morza ale się nigdy rostąpi

[nebbia]

"byli casy, byli,
 ale sie mineli
i my sie miniemy
po lekutkiej kwili"

[Grain]

Bo jak mi PKS spod Troi, Trójcy albo Troitchen odjechał, to już nic nie jest pewne.

[Grain]

Luśka, i na tej budowie pracowali ze mną bliźniacy z Podkarpackiego nazwani na cześć Czukczów Kufajka.

Putin w obawie przed terroryzmem nakazał wyrobić paszporty Nieńcom, Ewenkom, Czukczom itp.

I zaiwaniali saniami do fotografa po 500 wiorst. A ten wyczaił, że są podobni do siebie i błyskiem lampy markował robienie zdjęcia, jechał z odbitkami po jednej, reprezentatywnej odbitce do czasu pierwszej reklamacji.

- To nie być mój - mówi Czukca.
- Jak to nie ty? Gęba Twoja?
- Gęba mój, kufajka nie mój.

[Marcin Sztelak]

Podróż w przeszłość, odległą i wcale taką nieodległą i łagodne przejście w teraźniejszość.

[Grain]

Marki Feta.

[nebbia]

Luśka przypomniała sobie, jak  - w czasach słusznie minionych – odbywała obowiązkowe  naonczas dla każdego studenta praktyki robotnicze. Te jej,  były w obecnej Estonii,  wtedy będącej częścią ZSSR. Praktyki odbywały się w podobno najlepszym  sowchozie  Kuremaa (po estońsku Kraina bocianów). Była druga połowa  lipca ale stołówka nadal serwowała stare ziemniaki, czerstwy, czasami spleśniały  chleb, a na śniadanie ohydne rybki kilki. Zero jakichkolwiek świeżych warzyw.  Luśka, zawsze dbająca o siebie, postanowiła działać.  W sowchozie  pracował pewien autochton, odziany  w gumofilce i kufajkę, który wodził za nią tęsknym wzrokiem. Nazwała go... Kapotka. On oczywiście dopytywał się - что такое капотка,  что такое капотка? Więc wyjaśniła mu, że  jej kraju tak nazywa się chłopaka, który bardzo podoba się dziewczynom. I to był strzał w dziesiątkę. Od tej pory Luśce, a za jej pośrednictwem grupie polskich studentów, przemycane były witaminy w postaci świeżych jarzyn: marchewki, pomidorów,  ogórków i cebuli.
I tak, dzięki przemyślności Luśki wszyscy uniknęliśmy szkorbutu.

[Grain]

https://www.youtube.com/watch?v=DQiZNZC5TQI

[Miranda Calle]

Szkoda, że poprzednia wersja znikła. Miała ten fajny, kresowy klimat, który lubię. No i ten komentarz uzupełniający o bliźniakach i spryciarzu-fotografie
Nowa wersja pozbawiona jest tego lekkiego dystansu, przymrużenia oka. Takie nie Twoje te frazy, ciężkie, pełne smutku.

[Grain]

Gdzieś się pentelenta poprzednia wersja.

W czasie wolnym spróbuję ję powiązać jakimś dyptykiem

Wróciłem ze szpitala i szok.

Pani pobierająca krew zna Diderota.

Wkłuła się nadzwyczaj delikatnie a jak powiedziałem;

Kubuś Falista mógłby powiedzieć ; jak pani to dobrze robi pani Zuziu.

A ta odrzekła - pamiętam ten fragment, czytalam Diderota.

[Miranda Calle]

No i co się dziwisz?
Za moich czasów Diderot był w kanonie lektur szkolnych.

[Grain]

daje cos z i-szej wersji ale tylko tak sobie.