krótki oddech

[Renezja]

dzień ku dniowi osnowę przeciąga
nocnym wiciom zazdroszcząc tajemnicy
jeśli zechcę po omacku przejdę
na drugą stronę po linie zwanej życiem

dni zmuszają do walki o przetrwanie
nocą omamy gnębią bezustannie
chcę się zerwać obudzić otrząsnąć
nie wyrwę się -sen nade mną ma władanie

zjawa z właściwą sobie bezczelnością
zajrzeć by chciała w oczy mojej duszy
koszula nocna lepi się do ciała
z całych sił pragnę wreszcie się obudzić

[RootsRat]

Taki trochę misz masz. Rymów nie ma, nagle są. Rytm jest, nagle się gubi. Szyk przestawny tu i ówdzie. Widać potencjał, ale wiersz wymaga dopracowania, moim zdaniem.

Pozdrawiam!

[Renezja]

No i po to jest, bo nie mogę go ugryźć...pogmatwany jak moje sny, potrzebuję psychologicznej analizy oddechu
Dzięki

[Natalia]

Zatrzymam się tutaj, jeśli pozwolisz.

Zacznę może od tego, co mi się nie podoba. Po pierwsze - banalne rymy ( ,,przetrwanie - władanie"). Po drugie :

jeśli zechcę po omacku przejdę
na drugą stronę po linie zwanej życiem

Znamy to, nic nowego.

Po trzecie: brak stałości ( chyba, że chciałaś brakiem tej stałości pokazać chaos snów; nawet jeśli, to nieudana próba).

Zgadzam się z rootstratem, masz potencjał. Lecę zajrzeć do innych utworów. I chętnie będę zaglądać w następne. Ogólnie wiersz miło się czyta, ale, jak się mówi, szału nie ma.

Zaznaczam, że to tylko i wyłącznie moja opinia

Pozdrawiam i sukcesów życzę!

[Szach-Mat]

wypada się zgodzić z Rootem... Poza tym wolę cię we wcześniejszej odsłonie, w bardziej "frywolnej" formie.


Pozdrawiam.

[Renezja]

dzięki

---

dzień ku dniowi osnowę przeciąga
nocnym wiciom zazdroszczac tajemnicy
przejść po linie na drugą stronę bytu
nie dam rady- nie jestem baletnicą

dni do walki zmuszają - jak zwykle
nocą omamy gnębia bezustannie
chcę sie wyrwać obudzić otrzasnąć
przegrywam- sen nade mną ma władanie

zjawa z właściwą sobie bezczelnością
zajrzeć by chciała w oczy mojej duszy
koszula nocna lepi się do ciała
zmuszam się aby wreszcie się obudzić
.............................................................
no i jak? troche jakby mniej skrzypiało...

[InFlames]

Dwie pierwsze strofy tego wiersza uważam za średnie, natomiast ostatnią za bardzo słabą. Jedynie mogę zwrócić uwagę na jej trzeci wers, bo inne wieją nudą. Nie tego szukam w poezji, nie jest to kawałek dla mnie. Ale to nic, trzeba próbować dalej.

Pozdrawiam

[FantaSmaGoria]

Nie ma szału, mi chyba jednak pierwsza wersja bardziej przypadła do gustu, co nie znaczy, że mi się podoba.
Dość banalne rymy, ale tekst jest dość płynny, więc może sprawdziłby się jako piosenka?
Póki co wymaga zminimalizowania i gruntownego przemyślenia.

[Kristoforus]

Nie, nie sądzę, żeby wiersz był znaczeniowo niespójny. Przeciwnie, dobrze odmalowany senny obraz wewnętrznych rozterek. Taki trochę senny wid - jasny. Ale to chyba dobrze? Bogaty, ubrany sugestywnymi słowami. Nie wysilony na oryginalność. Mnie ta lepiąca się koszula bardzo przypadła do gustu. Czytając, jakoś przypomniały mi się moje młodzieńcze sny, pełne niepokoju. Ten niepokój ludzki, taki bez zadęcia, wyraźnie tu czuję.
Zmykam, bo zaczyna wpływać na mój układ odniesień.
No, może rzeczywiście w końcówkach niektórych wersów skrzypi jeszcze. Może ta baletnica ciut za miękka i napięcie momentami rosnące, jakby niespodziewanie opadło w momencie, kiedy wydawało by się, że za chwilę osiągnie apogeum. Ale może i dobrze, bowiem naturalnym zjawiskiem jest uporczywa chęć przebudzenia się z meczącego snu. No właśnie, chyba jednak zabrakło tej uporczywości w dążenia do przebudzenia.
Pozdrawiam
4/5

[mike]

Odnoszę wrażenie pewnej DOSŁOWNOŚCI poetyckiej, takiego tłumaczenia bacy na miedzy.
Za mało niedopowiedzeń, brak magii i szansy na własną interpretację.
Za dosłowne po mojemu.