Uroki

[Grain]

Wiem, że matka w dzieciństwie

przelewała jajka nad moją głową.

Na pewno ustąpiła skaza białkowa.

A łzy nie po równo. Czyli sprawiedliwie,

podług swojej niemocy i potrzeby troski.

Nie wiedziała, że wykłębiały się i te,

ociekające na ogrzmiałych brzegach rzeki

i żal nie do wyżymania na rozstajach.

Jeszcze nie po przeciąganiu

przez nogawki starszego mężczyzny

i dostępności alotropowych odmian nieba

dla nosicieli spodni w kolorze indygo.

Nie zawsze warto odejmować sobie od ust,

bodaj zdrowaśki, niekoniecznie za pokutę.

Chodzi o ten czas, dla instynktu samozachowawczego.

Na kilka przemyśleń później.

[Marcin Sztelak]

Bardzo dobry, klimatyczny wiersz. Niekoniecznie razem.

[Miranda Calle]

Gęsty, mroczny, niepokojący. Pytania o sens istnienia pozostają bez odpowiedzi. Pytamy jednak bezustannie i żyjemy. Może niepotrzebnie się przejmujemy?
Ciekawa zmiana stylu w stosunku do Twoich poprzednich wierszy. Podoba mi się bardzo.

[lizy]

Liryczniejesz Grain, niesamowicie klimatyczny wiersz!